Warszawska Jesień w zwierciadle polskiej krytyki muzycznej Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

Warszawska Jesień w zwierciadle polskiej krytyki muzycznej

Antologia tekstów z lat 1956-2006

Warszawska Jesień, Warszawa 2007  
Redakcja: Ewa Radziwon-Stefaniuk  
Wybór tekstów: Krzysztof Droba  

Impulsem do wydania niniejszej antologii tekstów z lat 1956-2006 poświęconych ,,Warszawskiej Jesieni” był zaplanowany na wrzesień 2007 roku w Łodzi ogólnopolski konkurs wiedzy o muzyce współczesnej dla uczniów średnich szkół muzycznych Bliżej ,,Jesieni”. Kwerenda źródeł przyniosła obfity, znacznie przerastający pierwotny zamysł materiał. W wyniku selekcji dokonano wyboru ograniczając się do tekstów pisanych na gorąco, bezpośrednio po festiwalu, bez dystansu – a więc takich, które są tradycyjną ,,reakcją krytyczną”. Następnym założeniem było pozostawienie wyłącznie wypowiedzi całościowo oceniających festiwal.  
Jak czytamy w Przedsłowiu autorstwa Krzysztofa Droby, powstała w ten sposób antologia zawiera więc szeroką gamę tekstów muzyczno-krytycznych: sprawozdania i recenzje, artykuły, felietony i eseje, rozmowy i ankiety. Odbiegają od nich charakterem umieszczone na końcu książki: wspomnienie Tadeusza Bairda (jednego z ojców-założycieli Warszawskiej Jesieni) oraz okazjonalne sprawozdania wieloletnich dyrektorów festiwalu Olgierda Pisarenki i Tadeusza Wieleckiego. Wszystkie teksty przedrukowane zostały in extenso, bez skrótów (z paroma drobnymi wyjątkami w felietonach, kiedy felieton odbiegał od warszawskojesiennej tematyki). (…)  
Niniejsza antologia jest pierwszym krokiem w kierunku dokumentowania recepcji Warszawskiej Jesieni w polskim piśmiennictwie muzycznym. (…) W przedkładanej Czytelnikowi antologii znalazło się 70 tekstów. Odzwierciedlają one na swój sposób życie festiwalu, mówią o jego kondycji w ciągu półwiecza. Mówią również o kondycji polskiej krytyki muzycznej, która starała się jak mogła sprostać wyzwaniom nowej muzyki. Bo to Warszawska Jesień wywoływała na polskim gruncie pytania o nowy język opisu, nową aksjologię – o nową krytykę muzyczną dla nowej muzyki. Czy fenomen ,,nowej krytyki” zaistniał? A jeśli tak, to jakie wartości wniósł do krytycznego dyskursu? – odpowiedzi na te pytania można szukać w antologii. I choć można pozostać z wątpliwościami, to Warszawska Jesień niewątpliwie wpłynęła na wytworzenie się języka krytyki bardziej skutecznego w nazywaniu i opisie nowych zjawisk w muzyce współczesnej.  

Publikacja dostępna w siedzibie Biura Festiwalu ,,Warszawska Jesień".