ur. w 1991, absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim (filozofia, historiasztuki) i Wydziału Reżyserii Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie, doktor sztuk. Dramatopisarz, dramaturg i reżyser, wykładowca akademicki. W latach 2021–24 zastępca dyrektora ds. artystycznych w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej wKrakowie, od 2024 dyrektor Teatru Polskiego im. H. Konieczki w Bydgoszczy.

Jako reżyser zrealizował m.in. Zofię Anny Wakulik w Teatrze Powszechnym w Warszawie, Podwyżkę Georges’a Pereca w Teatrze im. W.Bogusławskiego w Kaliszu, Królową śniegu w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie, Baśń o wężowym sercu na podstawie powieści Radka Raka w Narodowym Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. Na scenę przeniósł również kilka autorskich dramatów: Arian (Narodowy Stary Teatr), Mosdorf. Rekonstrukcję (Teatr Nowy w Poznaniu), Mazagan. Miasto (Teatr Żydowski w Krakowie) czy Hibernację (Teatr Mały w Tychach). Autorkilkunastu dramatów wystawianych i nagradzanych w Polsce i za granicą. Otrzymał m.in. Stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska, Stypendium Twórcze Nowego Teatru w Warszawie, rezydenturę w Residenztheater w Monachium, stypendiumInstytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego „Dramatopisanie”. W swoich tekstach często powraca do tematów historycznych i biograficznych, które stają się pretekstami do opowiadania o współczesności. Oddzielny nurt w jego twórczości stanowią dramaty dla dzieci i młodzieży (Dorosło, Sztuka bez babci, Nanowo, Wyjątko, Miasto).

Jako dramaturg Bukowski współpracował m.in. z Katarzyną Kalwat, Tomaszem Kaczorowskim, Judytą Berłowską, Waldemarem Raźniakiem i Joanną Grabowiecką.