Na początku 1995 w Tomaszowie Mazowieckim założyłem wraz z przyjaciółmi zespół Ziemniaki, którego muzyka była inspirowana twórczością polskich zespołów punkowych i nowofalowych lat 80. ubiegłego wieku. Wokalistą grupy został mój brat Andrzej, który miał wtedy osiem lat. Ze względu na jego wiek, w tekstach nie poruszaliśmy zaangażowanych wątków społecznych czy politycznych (jak na rasowy punkowy band przystało), lecz sięgaliśmy do elementarza. W 1997 wydaliśmy kasetę Wiosna, a rok później zaczęliśmy pracowaćnad nowymi piosenkami. Nie doczekały się one jednak nagrania, bowiem zespół zakończył działalność w 1999. Ja rozpocząłem studia w Akademii Muzycznej w Łodzi, kilka lat później Andrzej wyjechał na studia (niemuzyczne) do Krakowa. Ja zostałem kompozytorem tzw.muzyki współczesnej, Andrzej z coraz większym powodzeniem działał na scenie muzyki folkowo-punkowej (Hańba!) oraz dziecięcej (Czereśnie).

W 2021 katowicki NOSPR zaprosił mnie oraz mojego brata na wspólny koncert w ramach cyklu „Grupa Rodzina”. Andrzej zaproponował, aby przy tej okazji wrócić do czasów naszej młodości. W tensposób powstał zespół-projekt PIOSENKI, na który złożyły się właśnie utwory Ziemniaków stworzone w latach 90., tym razem jednaknie w pierwotnej postpunkowej formie, lecz przearanżowane na buzuki, fortepian, klarnet kontrabasowy i perkusję. Do projektuzap rosiliśmy Michała Górczyńskiego i Pawła Nowickiego z zespołu Kwartludium, a premierowy koncert PIOSENEK odbył się 13.03.2022. W tym samym roku ukazała się debiutancka płyta zespołu, która otrzymała nominację do Fryderyka, a dwa lata później drugi album – tymrazem sięgnęliśmy po repertuar Pracy Domowej, innej punkowej grupy, w jakiej występowałem w latach 90. wraz z bratem.

Rok temu, podczas rozmów z Anią Kierkosz, powstał pomysł zrobienia koncertu dla dzieci w ramach Małej Warszawskiej Jesieni – niequasi-opery, spektaklu czy projektu edukacyjnego, lecz po prostu koncertu z piosenkami, który stanowiłby domkniętą całość i w którymnajmłodsi słuchacze mogliby aktywnie uczestniczyć. Skoro rok wcześniej na festiwalu taką przyjemność mieli dorośli (Hańba!), todlaczego mielibyśmy nie zrobić czegoś takiego dla dzieci? Taki koncert w ramach Małej WJ do tej pory jeszcze się nie odbył. W ten sposób powstały całkowicie nowe piosenki, a o ich motyw przewodni i spójność tematyczną zadbała autorka tekstów Anna Kierkosz. Doprojektu zaprosiliśmy dodatkowo akordeonistę Eneasza Kubita oraz kontratenora Michała Sławeckiego.

Artur Zagajewski
 

Bywa, że rodzina wygląda tak:

rodzinna fotografia
to jest mama
to jest tata
a to jest mój brat
on wesoło
się uśmiecha
obok niego ja

aaa, kotki dwa
szarobure obydwa
to jest mama
tutaj tata
a to brat i ja

to jest mama
to jest tata
a to jest mój brat
na kolanach
zasnął mamy
a więc: cicho sza!

aaa, kotki dwa
szarobure obydwa
to jest mama
brat i tata
a tu jestem ja

aaa, kotki dwa
szarobure obydwa
to jest mama
z siostrą w brzuchu;
tata, brat i ja!


A czasami bywa zupełnie inaczej:

rozmowa z księżycem
podnoszę w górę wzrok
nade mną srebrny krąg
znam go, lubię nocne z nim spotkania
i nagle widzę, że
on z nieba do mnie śle
blaski w kształcie znaków zapytania.

Księżyc, Księżyc na niebie
pyta, pyta, czy nie wiem
gdzie jest jego rodzina
czy nie w Turcji lub w Chinach?
pyta, pyta w zdumieniu:
moja mama to Ziemia?
a gdzie może być tata?
i czy fajnie mieć brata?

spoglądam w niebo znów
za dwa tygodnie nów
Jowisz i księżyców sto się cieszą
odpowiedź każdą znam:
skąd jest, dlaczego sam
i pocieszam go, gdy znów za miesiąc:

Księżyc, Księżyc na niebie
pyta, pyta, czy nie wiem
gdzie jest jego rodzina
czy nie w Turcji lub w Chinach?
pyta, pyta w zdumieniu:
moja mama to Ziemia?
a gdzie może być tata?
i czy fajnie mieć brata?

O tym właśnie jest ten koncert. I oczywiście, przede wszystkim – o relacjach. A także o emocjach nierozerwalnie z nimi związanych.

Anna Kierkosz