ur. w 1979 we Wrocławiu, ukończył studia magisterskie na tamtejszym Uniwersytecie Ekonomicznym, jest także absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego oraz Hochschule für Musik Köln. Jego utwory były wykonywane na koncertach i festiwalach w Polsce, Niemczech, Austrii, Szwecji, Hiszpanii, Portugalii, Czechach, Turcji, Estonii, Rosji, Japonii, Chinach i Stanach Zjednoczonych, a także na Węgrzech, Malcie, Litwie, Łotwie i w Słowacji. Kompozycje Pawła Hendricha były zamawiane m.in. przez: Warszawską Jesień (dla Ensemble Musikfabrik i Basel Sinfonietta), Deutschlandfunk (dla Kwartludium), Goethe-Institut, BHF Bank Stiftung i Ensemble Modern, miasto Wrocław (dla NOSPR), Instytut Polski w Madrycie (dla PluralEnsemble), Instytut Muzyki i Tańca, Orkiestrę Muzyki Nowej, Forbidden City Chamber Orchestra, Narodowe Forum Muzyki (dla Lutosławski Quartet i LutosAir Quintet), Stowarzyszenie Autorów ZAiKS oraz Związek Kompozytorów Polskich (dla Pablostrom i orkest de ereprijs). 

Paweł Hendrich od kilkunastu lat programuje w środowisku Max. Razem z Cezarym Duchnowskim i Sławomirem Kupczakiem tworzy trio Phonos ek Mechanes wykonujące muzykę elektroakustyczną na żywo. Zespół występował na festiwalach muzyki improwizowanej, współczesnej i elektroakustycznej oraz na koncertach w Polsce i za granicą. 

Nakładem wydawnictwa DUX w roku 2010 ukazała się monograficzna płyta Pawła Hendricha Chamber Works, a w 2017 album Metaforma. W 2012 oficyna Bôłt Records wydała debiutancki album tria Phonos ek Mechanes, C+-. Utwory kompozytora ukazały się też na kilkunastu innych płytach. 

Wybrane utwory: Gnothi seauton na orkiestrę kameralną (2001), Niech zstąpi Duch Twój na głos recytujący, tenor, baryton, bas i dwa chóry żeńskie (2002), Heterochronia na wielką orkiestrę symfoniczną (2002–04), Phonarium I, instalacja dźwiękowa (2005), Diversicorium na zespół kameralny (2005), Anepigraph na małą orkiestrę (2005), Multivalentis na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (2006), Phonarium II, instalacja dźwiękowa (2006), Metasolidus I na orkiestrę symfoniczną (2005–07), Cyclostratusna skrzypce, klarnet basowy, marimbę, fortepian i beatbox (2008), Hyloflex α na orkiestrę smyczkową (2007–09), Liolit na orkiestrę kameralną (2009–10), Diaphanoid na zespół kameralny (2010), Emergon α na zespół kameralny (2011), Emergon β na komputer (2011), Metasolidus II na wielką orkiestrę symfoniczną (2011–12), Cryptoscript na komputer (2012), Sedimetron na zespół kameralny (2012), Kioloik na flet solo (2012), Drovorb na klarnet, waltornię, fortepian, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2013), Ertytre na jedną lub osiem wiolonczel (2013–14), Accant na akordeon solo i komputer (2014), Alopopulo na orkiestrę kameralną, skrzypce solo i komputery (2014), Xenobrach na dwie perkusje i dwa fortepiany (2015), Pteropetros na kwintet dęty, akordeon i kwartet smyczkowy (2015), Exophor na zespół instrumentów chińskich (2015), Bajki robotów, co-opera na zespół kameralny, komputery, warstwę wideo i syntezator mowy (wspólnie z Cezarym Duchnowskim; 2015–16), Mutuusmutus na orkiestrę kameralną i powietrzną perkusję (2016), Hordiaver na orkiestrę kameralną (2016–17), Holoedr na saksofon, puzon, akordeon, fortepian i wiolonczelę (2017), Gliptopalinomia 7.2, 2.7... na fortepian solo (2017), Prismiris na trio smyczkowe (2018), Gliptopalinomia 10.1, 1.10... na fortepian solo (2018), Gliptopalinomia 7.1, 1.7, 3.5, 5.3... na fortepian solo (2018), Gliptopalinomia 6.3, 3.6, 6.3, 3.6, 5.4, 4.5, 5.4, 4.5... na fortepian solo (2019), Absu na flet solo (2019), Dualabilis na dwa akordeony i elektronikę (2019), Absusurrus na orkiestrę, flet solo i elektronikę (2019), Gdzieniegdzie – instal-akcja na zespół kameralny, elektronikę i wizualizacje (2019).