ur. w 1989 w Gdyni. Kompozytorka, dyrygentka, performerka, eksperymentalistka i badaczka muzyki nowej. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w specjalności kompozycja (klasa Krzysztofa Meyera) oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach – dyrygentura symfoniczno-operowa (klasa Szymona Bywalca). Aktywnie pracuje jako kompozytorka, dyrygentka oraz z zaangażowaniem pisze o muzyce współczesnej. Pełni funkcję jednego z dyrektorów artystycznych Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej w Teheranie od 2016 roku. 

Jest zwyciężczynią Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego 5-Minute Opera Competition organizowanego przez 28. Music Biennale w Zagrzebiu (2015). Nagrodą było zamówienie opery Klothó – thread of the tales, która otworzyła 29. Music Biennale w Zagrzebiu w 2017. Jak pisał Jan Topolski w dwutygodnik.com: „muzyka Koseckiej jest intensywna i pełna napięcia od początku do końca. Kompozytorka z upodobaniem wykorzystuje gęste faktury, ostre współbrzmienia i jaskrawe barwy. To postsonoryzm w całkiem oryginalnym wydaniu”. Martyna Kosecka jest też zwyciężczynią konkursu na zamówienia kompozytorskie ogłoszonego przez EKLEKTO Ensemble ze Szwajcarii w 2015 – nagrodzone dzieło to teatr instrumentalny Umbra na troje perkusistów i elektronikę. Artystka jest również laureatką drugiej nagrody w IV Konkursie Kompozytorskim im. Krzysztofa Pendereckiego organizowanym przez 7. Sopot Classic Festival w 2017, za kompozycję Orsi na orkiestrę smyczkową. Znajduje się także w gronie laureatów projektu CECIA (Collaborative Electroacoustic Composition with Intelligent Agents), organizowanego przez ZKM|Center for Art and Media w Karlsruhe w 2019. Od 2019 jej kompozycje są publikowane przez Donemus Holland. 

Jej utwory wykonywano zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. podczas festiwali: Warszawska Jesień, AudioArt w Krakowie, Ostrava Days Festival of New and Experimental Music, IMPULS, Music Biennale Zagreb, Armel Opera Festival czy Risuonanze. W 2013, wraz z irańskim kompozytorem Idinem Samimi Mofakhamem, założyła Spectro Centre for New Music, organizujące warsztaty oraz koncerty muzyki współczesnej. Ich intensywna działalność przyczyniła się w dużym stopniu do inauguracji International Tehran Contemporary Music Festival, który jest obecnie największym festiwalem muzyki współczesnej na Bliskim Wschodzie. 

W swojej muzyce Kosecka używa technik spektralnych oraz eksperymentuje ze skalą, strojem, mikrointerwałami i percepcją czasu. Często używa elementów performatywnych, balansuje pomiędzy teatrem instrumentalnym a technikami improwizacji. Nie przeszkadza jej, kiedy jest nazywana postspektralistką czy neosonorystką. 

Wybrane utwory: Dumka na fortepian (2006), Gwiaździsta noc na fortepian, kontrabas, klarnet i saksofon altowy (2007), Temat: muzyka ciśnień na taśmę (2009), Znikomek na saksofon altowy (2010), Fragments na klarnet i fortepian (2010), Nimbostratus na orkiestrę symfoniczną (2011), Długość momentu niepewności. Od myśli po stworzenie, trio fortepianowe (2011), Sceny miłosne na flet, obój, saksofon, akordeon, fortepian i skrzypce (2012), Cogita! na fortepian (2012/2015), Vaporizana klarnet, saksofon altowy, saksofon tenorowy i fagot (2012), ENT1701 na flet, obój, waltornię, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2012), Haiku na sopran, klarnet basowy, puzon basowy i perkusję (2012), Ábyssos na cztery klarnety i live electronics (2013), Mythos na wiolonczelę solo i kwartet instrumentów (2013), ImPulsus na zespół instrumentalny (2013), Ápeirosna orkiestrę kameralną (2013), Orsi na orkiestrę smyczkową (2014), Sial na fagot i fortepian (2014), Passaggio I na głos kobiecy i wiolonczelę (2014), Kochawaya, miniopera na sopran, baryton i ośmioosobowy zespół (2014), Passaggio II na kontrabas solo (2015), Akmḗ, scena na głos kobiecy i kontrabas (2015), Umbra, teatr muzyczny dla trzech perkusistów z mediami elektronicznymi (2015), Nephélēs na fortepian solo (2016), Klothó – thread of the tales, magiczna opera w jednym akcie (2016–17), Charaktíras na akordeon solo (2018), Ourobóros na zespół instrumentalny (2018), Āzar na kwartet saksofonowy (2018), Enigma I na waltornię solo (2019), Koncert na klarnet, multiperkusję i orkiestrę smyczkową (2019), Zamharīr: Frozen timelessness na flet, wiolonczelę, fortepian i elektronikę (2019), Isorropía. In search of balance na amplifikowany kwintet i warstwę elektroakustyczną (2020).