W projekcji na ekranie Christian Winther Christensen gra temat Preludium c-moll op. 3 nr 2 Rachmaninowa. Kompozytor nazywa to „koncertem klisz”, ponieważ miesza stereotypowe brzmienia nowej muzyki i estetyki szmerów inspirowanych między innymi twórczością Helmuta Lachenmanna. Orkiestra nieustannie gra razem z pianistą zapętlenia trwające około jednej minuty każde, stale je zmieniając, co również należy do charakterystyki obecnych w utworze szablonów. Elementy szmerowe stopniowo zaczynają dominować nad zwykłym brzmieniem instrumentów, podczas gdy kompozytor podkreśla dźwięki wytwarzane poza muzycznym przebiegiem, pochodzące z rozmaitych zycznych ruchów i działań, jak na przykład odgłos, który powstaje, kiedy kompozytor siada na stołku od fortepianu.