(Czerwona pracownia według Matisse’a)


Czerwona pracownia jest częścią Wnętrz symfonicznych, cyklu czterech obrazów, które Matisse zrealizował w 1911 roku dla kolekcjonera Sergiusza Szczukina. Dzieło wisi dzisiaj w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.


Symbolizm zrytmizowanych barw i rudymentarne uporządkowanie przestrzeni to dwa sposoby, którymi Matisse wyrażał sprzeciw dla przeszłości sztuki Zachodu. Malarstwo wyraża się przede wszystkim poprzez swój element pierwotny: barwę. Czerwona pracownia to wielka barwna plama, w której wrażenie głębi rozmywa się, stosunki przestrzenne są zniesione, zaś zasady konstrukcyjne nie istnieją. Rysunek uwalnia się od wymogów chiaroscuro, skłaniając się ku dekoracyjnej abstrakcji.


Utwór powstał na zamówienie zespołu Nikel, któremu jest dedykowany. Rozpisany jest na saksofon, gitarę elektryczną, perkusję i fortepian. Rozwija się przez szereg niezwykłych zestawień: wielotony saksofonu, amplifikowany wodofon, układ wytwarzania hałasu na gitarze, dźwięki wydobywane z pudła fortepianu. Tradycyjne formy narracji muzycznej są tu podporządkowane zniekształcającemu działaniu środków i logice czystego napięcia. 

Hugues Dufourt

© Editions Henry Lemoine