kompozytor, artysta intermedialny i performer. Koncentruje się na komponowaniu muzyki elektronicznej i performatywnej, najczęściej w kontekstach audiowizualnych. Integralne części jego utworów to interaktywne wideo, projekty świetlne i grafika laserowa, ale również elementy literatury ergodycznej, fabuły transmedialnej i spekulatywnej. 

Jest profesorem muzyki komputerowej i sound designu w Instytucie Muzyki Elektronicznej i Akustyki Kunstuniversität w Grazu. W latach 2016–21 opracował i prowadził wraz z zespołem projekt badań nad potencjałem artystycznym elementów gier komputerowych GAPP. W latach 2014, 2016 i 2018 nauczał kompozycji podczas Międzynarodowych Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie, następnie był dyrektorem artystycznym festiwalu Time Canvas@De Singel w Antwerpii. 

Jego muzyka była wykonywana w ponad 45 krajach Europy i Azji, Oceanii i obu Ameryk, w programach serii koncertów i festiwali nowej muzyki o różnych profilach – zgodnie z różnorodnością jego kompozytorskich praktyk. Warto spośród nich wymienić: Experimental Intermedia (Nowy Jork), Club Transmediale (Berlin), SuperDeluxe (Tokio), Ibrasotope (São Paulo), Findars (Kuala Lumpur). Uwzględniają ją również festiwale muzyki postawangardowej, takie jak: Donaueschinger Musiktage, Wien Modern, Ultraschall, Huddersfield Contemporary Music Festival, MaerzMusik, czy wreszcie festiwale sztuki medialnej – Ars Electronica (Linz), Glowing Globe (Rijeka), iMAL (Bruksela). 

Został wybrany artystą European Art – Science – Technology Network for Digital Creativity 2020–22. 

Wybrane utwory (od 2000): Fabric Reverie na orkiestrę kameralną, CD i recytującego dyrygenta (2000), Pavillion na zespół lub orkiestrę smyczkową (2000), Voor het Hooren geboren na sopran i cztery instrumenty (2000), Homerun na głos altowy i osiem instrumentów (2001), Matrosen, Lepkranke, Opiumraucher na altówkę (2001), O. na 10 fortepianów (2001), Dindon na akordeon, kontrabas elektryczny, gitarę elektryczną i elektronikę (2002), Travelogues na troje muzyków i ścieżkę dźwiękową (2001), Mask na no-input mixer (2002), Just because you are not paranoid... na skrzypce, duży zespół, live electronics i światła (2003), Singboard-Billboard na saksofon tenorowy i trzy perkusje (2004), Sequenced Seizure na kwartet smyczkowy (2004), Spice Melange dla dziewięciorga muzyków i komika (2005), Refract-Reflux na flet i live electronics (2005), 81 Matters in elemental Order na no-input mixer (2006), Quartz Stalagnat, performans na flet prosty i elektronikę (2006), Crash na śpiewającego perkusistę i ścieżkę dźwiękową (2007), Going to Hell na głos, skrzypce elektryczne, perkusję i live electronics (2009), Black Horizon na dwie gitary stołowe i czworo grających (2009), muzArt, wersja na orkiestrę kameralną z live electronics (2010), Screaming my Simian Line na głos, skrzypce elektroniczne, perkusję i live electronics (2010), My Little Vegas na elektronikę (z G.K. Sharmą; 2013), LipsEarsAssNoseBoobs na skrzypce elektroniczne, perkusję, keyboard, live electronics i wideo (2014), Points of Audition, ścieżka dźwiękowa (2017). 

Instalacje i sound art (od 2013): Homo Ludens na sterowaną tancerkę, kwartet smyczkowy i system gry (2013/14), Intersection na live video, live electronics i światła (2013), Formula minus One na e-skrzypce, live electronics i live video (2014), PopWall Alphabet, utwór transmedialny w 26 częściach (2011–15), STEINA na skrzypce, elektronikę generowaną live, wideo i grafikę laserową (2015), Via na elektronikę i światła (2015), Audiodromo na czworo perkusistów, live electronics, live video i światła (2016), Timpanic Touch, multisensoryczny utwór dla dwojga wykonawców plus system gry (2017), Chemical Etudes na interfejs Monome 256 i live electronics (2018), Kilgore’s Resort, instalacja interaktywna: spacer po krajobrazie wirtualnym przy pomocy joysticka (2018), Anna & Maria, audiowizualna kompozycja intermedialna (seria performansów opartych na fabułach ergodycznych) na e-skrzypce, skrzypce barokowe i syntezę dźwięku w czasie rzeczywistym, projekcje wideo i świetlne (2018/19), Rave Séance, instalacja audiowizualna (2020), Gunned Down na wideo i elektronikę, komentarz do dzieła Tod einer Dame R. Kjartanssona (2020), Why Frets?, trzy utwory – trzy elementy fikcyjnej historii gitary elektrycznej: Requiem dla gitary – wykład/performans, Tombstone – instalacja, Downtown 1983 – performans audiowizualny (2020/22), SkylAR na dwoje performerów z potrójną projekcją, wielokierunkowe głośniki sferyczne, live streaming i live electronic; intermedialny show z dostępem przez pięć plakatów komiksowych (2020/23).