Utwór wykonywany przez cztery osoby grające na dwóch gitarach stołowych. Obie gitary są preparowane przez umieszczenie między szyjką i strunami metalowej śruby, czyli tzw. trzeciego mostka. Efekt akustyczny preparacji polega na tym, że każda akcja po jednej stronie trzeciego mostka rezonuje w części strun po stronie przeciwnej. Owe rezonanse stanowią substancjalny element słownika sonicznego, tworzonego z różnych, często wolno rozwijających się faktur. Rezonanse generują rodzaj sztucznej przestrzeni akustycznej w całym utworze, która zmienia się w zależności od miejsca usytuowania trzeciego mostka, jak również od użytych odcinków strun. 

Tworzyłem Black Horizon silnie zainspirowany podróżami po pustyniach południowej Kalifornii (Death Valley, Joshua Tree, Mohave i Anza-Borrego) wiosną 2009. W różnych miejscach utworu słychać materiały dźwiękowe z moich nagrań terenowych (przez małe słuchawki umieszczone na przetwornikach instrumentu). W taki sposób gitary stają się medium, poprzez które można wsłuchać się w dźwięki pustyni. Dzięki rezonującym strunom są one także akustycznym modelem krajobrazu z jego szczególną aurą dźwiękową. 

Marko Ciciliani