Elementi per tre archi otwiera cykl trzech utworów zatytułowany Genesis, będący punktem zwrotnym w twórczości Góreckiego. Odszedł w nim bowiem od techniki punktualistycznej poprzednich dzieł ku ciągłym liniom dźwiękowym, przebiegom złożonych grup, tzw. kompleksów. Elementi stanowią pierwszy etap poszukiwań kompozytora na gruncie brzmienia. Podstawę kompozycji tworzy dwunastotonowa seria, która jednak została przez kompozytora sprytnie zakamuflowana w skomplikowanej, ruchliwej fakturze. Komplikacja dotyka również formy dzieła tworzonej przez sześć sekwencji składających się z mniejszych grup cząstkowych (22), dzielonych dalej na tzw. zdarzenia (wydarzenia) czy podstruktury. Elementi to dzieło niekonwencjonalne pod każdym względem, łącznie z rozmieszczeniem wykonawców na scenie – według wskazówek kompozytora powinni oni znajdować się w odległości co najmniej sześciu metrów od siebie, gdyż, jak podkreślił, Elementi to utwór na trzy instrumenty, a nie na trio. 

[Na podstawie: A. Thomas, „Górecki”, Kraków 1998, PWM.]