studiowała w Guildhall School of Music & Drama oraz londyńskim Royal Holloway. Jej utwory są wykonywane przez międzynarodowej sławy zespoły, takie jak New York Philharmonic, Ensemble intercontemporain oraz Tokijska Orkiestra Symfoniczna, podczas festiwali jak Ultima, Présences oraz Warszawska Jesień. Wśród niezwykle różnorodnych inspiracji twórczych artystki znajdziemy m.in. projekty architektoniczne Zahy Hadid (dom spiralny w Hadze), prace Anselma Kiefera (Upadłe anioły) oraz sztukę średniowiecznych trubadurek (w cyklu pieśni Troubairitz z 2005). Opera Between Worlds, wystawiona po raz pierwszy przez English National Opera w 2015 (reż. Deborah Warner, do libretta Nicka Drake’a – odpowiedź artystki na wydarzenia z 11.09.2001) przyniosła Tansy Davies Brytyjską Nagrodę Kompozytorską. Wśród najnowszych projektów należy wymienić Re-greening na wielką śpiewającą orkiestrę (napisany dla National Youth Orchestra of Great Britain), Forest – koncert na cztery waltornie (prawykonany przez orkiestrę Philharmonia pod batutą Esy Pekki Salonena), Cave (drugi wspólny projekt operowy z Nickiem Drakiem – wykonany po raz pierwszy w 2018 przez Marka Padmore’a, Elaine Mitchener i orkiestrę London Sinfonietta). Tansy Davies jest adiunktką w zakładzie kompozycji Jacobs School of Music, Indiana University, USA. 

Wybrane utwory: Gin Trap na zespół kameralny (2001), Loopholes and Lynchpins na fortepian (2001), Arabescas na obój i fortepian (2002), Inside Out I na trąbkę, dwie gitary elektryczne, organy Hammonda, klawikord i kontrabas (2002), Fern na zespół instrumentalny (2003), Greenhouses na głos męski, saksofon sopranowy i perkusję (2003), make black white na cztery viole (2004), Residuum na skrzypce, wiolonczelę i smyczki (2004), Iris na saksofon sopranowy i zespół 15 wykonawców (2004), Neon na zespół siedmiu instrumentów (2004), salt box na zespół instrumentalny (2005), Dark Ground na perkusję (2005), Tilting na orkiestrę (2005), Troubairitz na sopran i perkusję (2005), Spiral House na trąbkę i orkiestrę (2004, rew. 2006), Contraband na klawesyn i zespół (2006), Falling Angel dla 17 wykonawców (2006), The Oven in the Underworld na chór dziecięcy i fortepian (2006), grind show na flet, klarnet, fortepian preparowany i przetwarzany elektronicznie, skrzypce, wiolonczelę, elektronikę i CD (2007), Kingpin na orkiestrę (2007), Adorned na smyczki i klarnet basowy (2008), grind show na zespół kameralny (2008), Hinterland na zespół kameralny (2008), Rift na orkiestrę (2008), Forgotten Game 2 na obój i fortepian (2009), Static i This Love na tenor i fortepian (2009), As with Voices and with Tears na chór i smyczki (2010), Wild Card na orkiestrę (2010), Christmas Eve na chór (2011), Delphic Bee na nonet dęty (2012), Nature na fortepian i orkiestrę (2012), Song of Pure Nothingness na głos i instrument klawiszowy (2013), The Beginning of the World na smyczki (2013), Between Worlds, opera (2014), Re-greening na chór i orkiestrę (2015), Song of Pure Nothingness na mezzosopran lub kontratenor z fortepianem (2015), Forest, koncert na cztery waltornie (2017), Antenoux na zespół (2017), Dune of Footprints na orkiestrę smyczkową (2017), Cave, opera kameralna w ośmiu scenach na mezzosopran, tenor i zespół z elektroniką (2018), What Did We See?, orkiestrowa suita z opery Between Worlds (2018), The rule is love, cykl pieśni na kontralt i zespół kameralny (2019), Soul Canoe na zespół kameralny i 10 wykonawców (2019), Plumes na orkiestrę (2019), Nightingales: Ultra Deep Field na kwartet smyczkowy (2020), Grand Mutation na skrzypce, waltornię i fortepian (2020), Yoik na jedną lub więcej waltorni (2020), Yoik II na flet solo (2021), Monolith: I Extend My Arms na smyczki i perkusję (2021), Stone Codes na perkusję solo i zespół (2022), glider na klarnet basowy i zespół (2022), The Ice Core Sample Says na mezzosopran i fortepian (2024), Canopies of Liquid Light na zespół kameralny i fixed audio (2024).