kompozytor, artysta dźwięku. Doktor habilitowany kompozycji, profesor Akademii Muzycznej w Poznaniu, stypendysta Fulbright Senior Award (2021), laureat Nagrody Artystycznej Miasta Poznania (2022). Ukończył studia kompozycji i dyrygentury chóralnej. Uczestniczył w kursach mistrzowskich, m.in.: Karlheinza Stockhausena (Kürten), Acanthes (Metz, z IRCAM, Tristanem Murailem, Beatem Furrerem), Pauline Oliveros, Alvina Luciera, Zbigniewa Karkowskiego, Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie i innych. Był artystą rezydentem m.in.: Center for Computer Research in Music and Acoustics na Stanford University (2014), Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu (2014), Filharmonii Świętokrzyskiej (2014/15), Zentrum für Kunst und Urbanistik w Berlinie (2016), Vertigo STARTS (2019, IRCAM i Centre Georges Pompidou) oraz Center for New Music and Audio Technologies na University of California w Berkeley.
Zapała nie dostrzega granic pomiędzy muzyką poznaną poprzez akademickie wykształcenie, muzyczne doświadczenia kontrkultury i współpracę z artystami z innych dziedzin sztuki. Jego muzyka jest prezentowana na festiwalach muzyki współczesnej, w klubach jazzowych, na scenach muzyki eksperymentalnej oraz w otwartych przestrzeniach miejskich. Jest założycielem Kołorkingu Muzycznego, an_ARCHE NewMusicFoundation oraz wielu zespołów i projektów muzycznych (z muzyką współczesną komponowaną, improwizowaną, elektroniczną, eksperymentalną). Jego autorska koncepcja Live Electronic Preparation (LEP Technique) została opublikowana jako rozdział w Oxford Handbook of Interactive Audio (Oxford University Press, 2014). Szczególne miejsce w twórczości Zapały zajmują akcje i instalacje dźwiękowe wpisane w przestrzeń miejską, m.in. Sensorium (monumentalna instalacja w wieży zegarowej CK Zamek w Poznaniu) i Post-Apocalypsis (złoty medal dla polskiego pawilonu za sound design na Quadriennale w Pradze w 2015).
Wybrane utwory: Gon na zespół i elektronikę (2008), Poster na kwartet smyczkowy i live electronics (2010), Nicolette na flet i live electronics (2010), Splitter na gitarę i ścianę budynku (2011), Skaner na orkiestrę symfoniczną, elektronikę i soundscape (2011), Cleaner na kontrabas i elektronikę (2013), Where is my mind!?!!, tryptyk instalacji dźwiękowych (2013), Ideogramy I, II III na orkiestrę symfoniczną (2013–14), Scherzo na zespół (2014), Post-Apocalypsis, sound art, praca zbiorowa w ramach kolektywu Dead Baitz (2014), Sensorium, sound art (2014), Abysses/Otchłanie, sound art (2015), Kwadraty na trójkąty i live electronics (2016), Concentus Apparatus na kwartet smyczkowy i live electronics (2016), Irreversible na kwartet smyczkowy i live electronics (2017), Scrolling to Zero na organy, elektronikę i interaktywny udział publiczności (2017), No Meaning Detected na skrzypce i elektronikę (2018), Judge Me Again na flet i live electronics (2018), Daremność na pięć instrumentów, elektronikę, wideo i system interakcji (2020), Introverts’ collective na zespół, elektronikę i system interakcji (2021), Solastalgia, opera w pięciu częściach (2021), black serial MIDI music na wiele klawiatur MIDI (2023).