Eizirik, Ricardo
ur. w 1958 w Brazylii. Jego nauczycielami kompozycji w Porto Alegre i w Zurychu (2006–12) byli Antonio C.B. Cunha oraz Isabel Mundry. W Zurychu uzyskał tytuł magistra w dziedzinie sztuk transdyscyplinarnych. Jest nadal związany z tym miastem, a także z Berlinem. Jego twórczość to zarówno muzyka na instrumenty tradycyjne, jak i instalacje. Koncentruje się na wielu tematach – odświadomości ciała, poprzez historię kolonialną, banalność, zmechanizowanie społeczeństwa, po produkty uboczne życia codziennego(śmieci, odpady, hałas itd.), przy czym stara się zgłębić ich historyczne podstawy, czerpie z nich też obiekty i brzmienia. Otrzymał wiele grantów i nagród. Współpracował z takimi zespołami jak: Ensemble Mosaik, Ensemble Recherche, Neue Vocalsolisten Stuttgart, Ensemble intercontemporain, Collegium Novum Zürich, Ensemble Adapter, Athelas Sinfonietta, Internationale Ensemble Modern Akademie. Jego utwory były wykonywane podczas festiwali Wittener Tage für Neue Kammermusik, ECLAT, MaerzMusik, KLANG, Archipel, Manifeste, MUSICA, Nordic Music Days i in.
Wybrane utwory: On the instability of current events na wiolonczelę i puzon (z przedmiotami znalezionymi) (2012/13), Trial and error na duży zespół (2013/14), re/wind/re/write na wiolonczelę i perkusję (z przedmiotami znalezionymi) (2014), music while waiting / musicwhile working dla czworga muzyków i trojga performerów (2014/15), junkyard piece I na zespół ośmiorga wykonawców i przedmioty znalezione (2014–16), junkyard piece II na harfę (lub fortepian), perkusję, flet, klarnet i przedmioty znalezione (2015/16), junkyard piece IIb, wersja na zespół i przedmioty znalezione (2015/16), junkyard piece II c, wersja na kwintet i przedmioty znalezione (2015/16), junkyard piece Ib na duży zespół 12 wykonawców i przedmioty znalezione (2016), Heads na dwoje wykonawców i wideo (2016/17), moloch machine,1927 na duży zespół (2016/17), obsessive compulsive music na klarnet (lub saksofon), wiolonczelę i fortepian (2017/18), in steps, cykl na pięć amplifikowanych głosów i jednego wykonawcę (2018–20), junkyard piece III na minimum ośmioro wykonawców (2020), junkyard piece IIIb na minimum sześcioro wykonawców (2020), aceholder na amplifikowany zespół, sampler i napisy (2020/21), Exercise in metal n. 1 dlaczworga wykonawców i na „piezo sequencer” (2021), Looking Out Into a Room, specyficzny dla danego miejsca format koncertu scenograficznego z ciągle zmieniającym się repertuarem opracowany dla Neue Vocalsolisten Stuttgart (2022), Here and there, utwór dostosowany do miejsca, przeznaczony dla zespołu, elektroniki na żywo, wideo i poruszającej się publiczności, opracowany dla Ensemble Ascolta (2022/23), ADOLESCÊNCIA na dwa rozszerzone zestawy perkusyjne, syntezator/drum machine, gitarę elektryczną, klarnet/głos, elektronikę na żywo i opcjonalnie DJ-a (2022–24).