(1940–2020)

ur. w Pașcani (Rumunia), studiował kompozycję u Mihaila Jory w Konserwatorium Muzycznym w Bukareszcie. Już jako student dał się poznać jako czołowy przedstawiciel rumuńskiej awangardy muzycznej lat 70., należąc do drugiego – i zarazem ostatniego – pokolenia tego nurtu. Dążył do artystycznego powrotu do pierwotnych źródeł muzyki – prymordialności – w duchu twórczej odnowy i uniwersalizmu.

Po 1965 roku tworzył dzieła typu „otwartej kreacji”, muzykę konceptualną i środowiskową, a od 1967 roku był aktywnym uczestnikiemrumuńskiego nurtu spektralnego. Jego twórczość odznacza się silnym wymiarem archetypowym i dążeniem do esencji brzmieniowej.

Nemescu jest autorem unikatowych koncepcji kompozytorskich, takich jak muzyka implozyjna (Spectacle pour un instant), muzyka wyobrażeniowa, a także cyklów Multi-, Post-, Prei Non-Symfonie, które reinterpretują formę symfonii w duchu bizantyjskim. W ostatnich dekadach twórczość Nemescu nabrała charakteru rytualnego i inicjacyjnego. Kompozytor tworzył dzieła przeznaczone do wykonania w określonych miejscach i czasie – Gradeatia (1982), Natural-Cultural (1973–83), Sonatu(h)r (1986), Trisson (1987), Finalpha (1990). Dotyczyto również dzieła poświęconego 24 godzinom doby. Składające się nań utwory mają zabierać słuchacza w podróż inicjacyjną i powinny być wykonywane w odwróconej piramidzie o 13 poziomach (od podziemi do XI piętra). Tej koncepcji nadał nazwę Muzyka Wysokości (Music of Altitude). Kolejnym etapem w jego twórczości był cykl poświęcony minutom Fatalnej Godziny, przeznaczony idealnie do wykonania w piramidzie o siedmiu poziomach (również w ramach Music of Altitude).

Jego muzyka była wykonywana na całym świecie, a on sam pozostaje jedną z najważniejszych postaci rumuńskiej muzyki eksperymentalnej XX wieku.

Wybrane utwory: Combinations in Circles na zespół wiolonczelowy i taśmę (1965), Four Dimensions in Time – IV Illuminations na chór mieszany i orkiestrę (1967), The King Will Die! na wykonawcę, zegar, taśmę i zdarzenia multimedialne (1968), Concentric na zespółi taśmę (1969), Spectacle pour un instant na fortepian, zespół i taśmę (1974), Salve Regina na chór mieszany i organy (1981),Metabizantinirikon na klarnet, skrzypce i taśmę (1985), Centrifuga na fortepian i taśmę (1986), Alpha – Omega na saksofon(y), skrzypce, perkusję i taśmę (1988), Non Symphony No. 5 (1988–1992), Finalpha na puzon, perkusję i taśmę (1990), String Quartet for Midnight(1993), Quindecimortuorum for 1 o’clock AM na dwóch perkusistów i orkiestrę dętą (1994), PreSymphony No. 6 (1996–2000), Quintabeit for 5 o’clock AM na głos, zespół i taśmę (1998), Saecula – Saeculorum na taśmę (2000), PostSymphony No. 2 (2001), PluriSymphony No. 1 na chór mieszany i orkiestrę (2002), RouaUruauor for 9 o’clock AM na flet, tubę, fortepian, perkusję i taśmę (2002), OUA for 10 o’clock AM na zespół i taśmę (2002–03), A=1 a music for Noon na 24 instrumentalistów lub orkiestrę i taśmę (2005); ErAImII or EAE ou EA for 1 o’clock PM na zespół i taśmę (2006); Cristiascensicello na zespół kameralny(2007), ITintervallumBE or vallumBEITinter for 5 o’clock PM na klarnet, skrzypce, fortepian, cztery perkusje i taśmę (2009–10), Nativitas Quindeci for 11 o’clock PM na zespół kameralny (2012), Music of the Minutes 17–30 of a Fatal Hour na pierwsze piętro, zespół kameralny i taśmę (2015); EscaLiner na orkiestrę smyczkową, dwie perkusje i taśmę (2017), Ephemeridae na sześciu instrumentalistów (2020).