Wypowiedzi-teksty 23 kompozytorów: Rafała Augustyna, Krzysztofa Baculewskiego, Zbigniewa Bargielskiego, Jerzego Bauera, Romana Bergera, Marcina Bortnowskiego, Zbigniewa Bujarskiego, Macieja Jabłońskiego, Wojciecha Kilara, Eugeniusza Knapika, Krzysztofa Knittla, Jerzego Kornowicza, Włodzimierza Kotońskiego, Zygmunta Krauze, Krzysztofa Meyera, Zbigniewa Penherskiego, Prasquala, Adama Sławińskiego, Wojciecha Widłaka, Tadeusza Wieleckiego, Anny Zawadzkiej-Gołosz, Lidii Zielińskiej i wspomnienie Wojciecha Maciejewskiego o bracie Romanie.

Z  OMÓWIEŃ  KSIĄŻKI

Mieczysław Tomaszewski:

Pomysł szalony i odważny. Dlatego, że wszelkie okolicznościowe akcje są na ogół  przegrane. Było więc ryzyko. Okazało się ryzykiem wspaniałym: przyniosło rachunek sumienia polskich kompozytorów, ukazało stan świadomości środowiska, w którym Chopin jest absolutnie obecny.  Na ogół jako ten dobry duch, który i ukorzenia i nastraja na pewien ton. Ale też jako problem, z którym trzeba się zmierzyć.

Książeczka jest w podstawowy sposób dokumentem i tym samym wartością nie do przecenienia, fenomenalnym materiałem do badania rezonansu i recepcji Chopina. A niektóre wypowiedzi są takie, że można je wyryć, że mogą funkcjonować jako ,,skrzydlate słowa” czy myśli do głębokiego zadumania. Jak np. ta Romana Bergera: ,,Chopin przypomina, że piękno jest zmysłowo udostępnioną prawdą”, czy Tadeusza Wieleckiego, że ,,Chopin jest genialny po ludzku”.

[z wypowiedzi podczas prezentacji Chopinspiry  24 lutego 2010 w Muzeum Historycznym Warszawy]

Andrzej Chłopecki:

Ten zbiór [wypowiedzi] jest niezwykły, bo nie ma tu ani koturnowości, ani politycznej poprawności (no bo Rok Chopina, no bo ,,wielkim był”, no bo coś wypada, a czegoś nie wypada…). Kolejne kompozytorów polskich spowiedzi, w tym takie, które dają świadectwo wadzenia się z IKONĄ, która w przestrzeni supermarketów kultury stała się IDOLEM obrastającym GADŻETAMI, dają zapis intensywnego istnienia przesłania artystyczno-ideowego Chopina.

[Gazeta Wyborcza/Świąteczna, 27-28 lutego 2010]