ur. w 1950 r. w Warszawie; kompozytor, absolwent PWSM w Warszawie (1974), doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1982). Studia uzupełniał w Konserwatorium Muzycznym w Paryżu (1975-76) u Oliviera Messiaena oraz w Groupe de Recherches Musicales (tzw. staż Pierre'a Schaeffera). Od 1973 współpracuje jako krytyk z "Ruchem Muzycznym"; od 1982 wykłada w Akademii Muzycznej im. F. Chopina (obecnie: Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina) - prowadzi tam klasę kompozycji. W 2001 otrzymał tytuł profesora. W 2002 wykładał na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji jako profesor gościnny. 
Laureat wielu nagród na konkursach kompozytorskich i juror licznych konkursów kompozytorskich. Jego twórczość obejmuje utwory wokalno-instrumentalne, orkiestrowe, kameralne, solowe i elektroakustyczne. W 1986 Państwowa Opera we Wrocławiu wystawiła jego Nowe Wyzwolenie według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Utwory kompozytora były wykonywane w większości krajów europejskich, a także m.in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Ameryce Południowej. 
Baculewski wydał szereg prac naukowych, w tym dwie książki o polskiej muzyce współczesnej i liczne teksty o charakterze krytycznym i publicystycznym. Jest także autorem rekonstrukcji Koncertu fortepianowego A-dur op. 2 Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego oraz instrumentacji ostatniej opery Stanisława Moniuszki Beata. W 2007 roku otrzymał srebrną odznakę Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".

Ważniejsze utwory: Sonatana perkusję (1971), Epitafium na orkiestrę (1972), Meander na flet solo (1973), Nowe Wyzwolenie, opera wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza (1974), Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974), Ground na orkiestrę (1981), Quartier Latin na taśmę (1981), Sonata wiosenna na flet solo (1982), Koncert na orkiestrę (1983), A Walking Shadow na orkiestrę (1990), The Whole & Broken Consort na instrumenty renesansowe (1986), Antitheton I na trio fortepianowe (1989), Voyage à travers le paysage métaphysique na taśmę (1992), The Profane Anthem To Anne do tekstu Johna Donne'a na solistów, chór i orkiestrę barokową z continuo (1992), Rilke-Lieder na sopran solo, baryton solo i dwa mieszane chóry a cappella (1994), 33 Kolędy na chór mieszany (1994), Antithe ton II na dwoje skrzypiec i continuo (1996), Ozwodne i Krzesane na chór mieszany, (2000), Les Adieux, kantata na alt solo i orkiestrę smyczkową z harfą (2001), 12 Etiud fortepianowych (2006), Koncert organowy (2012); ponadto muzyka teatralna i filmowa.