ur. w 1943 w Lyonie, jest twórcą związanym z francuską awangardą lat 60. XX wieku. Współpracował z zespołem l’Itinéraire (1975–81), a w 1977 założył Collectif de Recherche Instrumentale et de Synthèse Sonore (CRISS) wraz z Alainem Bancquartem i Tristanem Murailem. Ma także spory dorobek publikacji z dziedziny filozofii. W latach 1973–85 zajmował się badaniami naukowymi, od 1985 do 2009 pełnił funkcję dyrektora do spraw badań CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique). W 1983 stworzył Unité Mixte de Recherche „Recherche Musicale” i kierował nim do 1995. Otrzymał wiele nagród, m.in. nagrodę Académie Charles Cros za całokształt twórczości. 

W swoich utworach preferuje powolną transformację dyskursu muzycznego, z rzadka tylko przerywanego. Forma wyrasta u niego z ewolucji substancji. Kompozytor skupia się na koncepcjach progów, oscylacji, interferencji i procedurach kierunkowych. Pionier spektralizmu, dziś rozumie go szerzej – m.in. wykorzystuje wpływ niestabilności brzmienia na orkiestrację. Jego muzyka opiera się na bogactwie konstelacji sonicznych i alikwotów, na dialektyce barwy i czasu. Czerpie inspirację ze sztuk wizualnych, kolorów, światła. 

Wybrane utwory(od 2005): L’Afrique d’après Tiepolo na fortepian i zespół (2005), Soleil de proie na dwa fortepiany (2005), Erlkönig na fortepian (2006), Au plus haut faîte de l’instant na obój i orkiestrę (2006), Dawn Flight, kwartet smyczkowy (2008), Duel à coups de gourdin na flet (2008), Les Chardons d’après Van Gogh na altówkę i orkiestrę kameralną (2009), L’Asie d’après Tiepolo na zespół (2009), Voyage par-delà les euves et les monts na orkiestrę (2010), La Sieste du lettré na flet, fortepian i wibrafon (2010), L’Essence intime des chosesna mezzosopran i fortepian (2010), Uneasiness, kwartet smyczkowy (2010), L’Europe d’après Tiepolo na zespół (2011), Vent d’automne na fortepian (2011), On the wings of the morning na fortepian i orkiestrę (2012), Burning Bright na sześć perkusji (2014), La Fontaine de Cuivre d’après Chardin na fortepian (2014), L’Éclair d’après Rimbaud na dwa fortepiany i dwie perkusje (2014), Arrête de frapper / Double trouble na sopran i klarnet (2014), These livid ames na organy (2014), Ombre portée na wiolonczelę (2015), Reine Spannung na fortepian (2015), Le Mani del violinista d’après Giacomo Balla na skrzypce i orkiestrę (2015), Le Passage du Styx d’après Patinir na wielką orkiestrę (2015), Ur-Geräuschna wielką orkiestrę (2016), L’Amérique d’après Tiepolo na fortepian i zespół (2016), Les courants polyphoniques na cztery saksofony (2019), Le Supplice de Marsyas d’après Titien, kwartet smyczkowy (2019), Tombeau de Debussy na fortepian (2019), L’Atelier rouge d’après Matisse na saksofon, gitarę elektryczną, perkusję i fortepian (2020).