Huguet, Francisco
ur. 1976, kompozytor i inżynier salwadorski. Jego muzyka wyrasta z idei aktywnej kontemplacji, nie tylko w znaczeniu zmysłowym, ale i duchowym; niesie w sobie znaczenia rytualne. Jego proces twórczy podporządkowany jest refleksji zarówno estetycznej, jak i technicznej. Artysta bada m.in. zastosowanie naukowych pojęć i technik, jak użycie kategorii psychoakustycznych jako parametrów kompozycyjnych lub rozwój środowiska CAC z użyciem algorytmów genetycznych. Jego metodą kompozytorską jest sprzężenie zwrotne pomiędzy empirycznym traktowaniem materii brzmieniowej, struktur czasowo-nośnych oraz środowiskiem CAC i narzędziami syntezy dźwiękowej. Jego utwory wykonywane są na festiwalach w Europie i obu Amerykach. Jest także wykładowcą i badaczem na Wydziale Elektroniki i Informatyki Universidad Centroamericana José Simeón Cañas w San Salvador.
Ważniejsze utwory: Fiction I na zespół i elektronikę (2006), Fiction II na klarnet, fortepian, perkusję i elektronikę (2007), Hora de la Ceniza na skrzypce, róg, klarnet basowy, gitarę, kontrabas, perkusję i elektronikę (2007), Mas de mil luciernagas na kwartet smyczkowy i elektronikę (2007), 62 na zespół, klarnet basowy i elektronikę (2008), Le puits de la Joie na kwintet i elektronikę (2009), Damora na skrzypce i kontrabas (2009), The Corners of this Section na wiolonczelę i elektronikę (2010, wersja elektroakustyczna, 2015), Ne Tepehua na dwanaścioro skrzypiec (2010), Barranco Cantante na kwartet smyczkowy (2012), Barranco Cantante Resonante na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, kontrabas, perkusję i elektronikę (2012), Volviéndose un sol na, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i elektronikę (2012), Sin nombre, utwór elektroakustyczny (2013), Cabeza de Montaña I, utwór elektroakustyczny (2013), Cabeza de Montaña II na syrenę organową i elektronikę (2013), La flor más rara na wykonawcę, system śledzenia ruchu i elektronikę (2014; wersja elektroakustyczna, 2015; wersja na wiolonczelę, klarnet basowy, kontrabas i elektronikę, 2016), Nocturnal na saksofon, fortepian i elektronikę (2016), Sans titre na wiolonczelę, wibrafon, gitarę elektryczną, bas elektryczny i elektronikę (2017), Mosaico, 12-kanałowa instalacja na dwadzieścia cztery głośniki (2018), Trasluz, utwór elektroakustyczny (2018), Deriva de Ghetto, utwór elektroakustyczny (2018), Deriva de Nabla, utwór elektroakustyczny (2018), Deriva de Core na alt, wiolonczelę, gitarę elektryczną, kontrabas i elektronikę (2018), Ataques masivos sobre estructuras, utwór elektroakustyczny (2019).