ur. w 1935 w Clermont-Ferrand, studiował w Paryskim Konserwatorium u Émile Passani i Oliviera Messiaena. W 1960 uzyskał nagrodę w dziedzinie filozofii muzyki. Był jednym z członków-założycieli Groupe de Recherches Musicales Pierre’a Schaeffera (1958–63). Studiował również w École Normale Supérieure w Paryżu (1955–59), gdzie uzyskał dyplomy z archeologii i literatury greckiej. Doktorat z muzykologii obronił w 1980. Gościnnie wykładał kompozycję w wielu krajach. Jest autorem licznych tekstów teoretycznych oraz rozpraw, jak Les mal entendus („La Revue Musicale”, 1978), Musique, Mythe, Nature (Éditions Klingsieck, 1983/1991), Varèse, vingt ans après („La Revue Musicale”, nos 383–385), Entre l’observatoire et l’atelier (Éditions Kimé, 1998). Uzyskał nagrody Prix de la Biennale de Paris (1963), Prix Georges Enesco przyznaną przez Sacem (1964), Prix Italia (1977), Prix Chartier de l’Académie des Beaux Arts (1984), Grand Prix National de la Musique, Commander of the Order of Arts and Letters (1990). Rozwinął oryginalną teorię i metodę kompozycji opartą na koncepcji modelu i archetypu, którą zastosował w wielu swoich utworach. Pełni funkcję dyrektora studiów w École des Hautes Études en Sciences Sociales. 

Wybrane utwory (od 1990): Trois chants sacrés. Muwatalli, Rasna et Maponos na mezzosopran i elektronikę (1990), L’Annonce faite à Marie na taśmę (1990), Khnoum na sampler i pięciu perkusistów (1990), Guntur Sari na organy (1990), Guntur Madu na klawesyn (1990), Kengir, cinq chants d’amour sumériens, na mezzosopran i sampler (1991), Athanor na zespół (1991), L’Estuaire du temps na sampler i orkiestrę (1993), Hiérogamie na flet piccolo i perkusję (1993), Planh. In memoriam Witold Lutosławski na orkiestrę smyczkową (1994), Moires na kwartet smyczkowy i dźwięki syntetyczne (1994), Braises na klawesyn amplifikowany i orkiestrę (1994), Ziggurat na klawesyn (1996), Ugarit na gitarę (1998), Manuel de résurrection na mezzosopran, dwa samplery i instrumenty klawiszowe midi (1998), Cassiopée II na chór mieszany, recytatora i dwóch perkusistów (1998), Brûlis na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1999), Portrait na taśmę (2000), Vectigal libens dla sześciu perkusistów (2001), Melanga na głos żeński, sampler i gamelan slendro (2001), Les douze Lunes du Serpent na dwunastu perkusistów i taśmę (2001), Kurunta na mezzosopran, darabukę i flet prosty tenorowy (2001), Achéron na fortepian i perkusję (2002), La Terza Prattica, trois interludes d’après Monteverdi na klawesyn (2003), Heol dall na zespół wokalny i dwa fortepiany (2003), Canopée na dwa samplery i orkiestrę smyczkową (2003), Chikop na sopran, zespół i dźwięki zarejestrowane (2004), Taranis na recytatora, chór i orkiestrę (2005), Medusa na fortepian (2005), Perseus na sopran, klawesyn, perkusję i zespół smyczkowy (2007), Manuel de conversation na klarnet i elektronikę (2007), Les Arcadiennes. Hommage à Couperin na fortepian (2007), Artémis na organy i dźwięki zarejestrowane (2008), Thémis na klawesyn i dźwięki zarejestrowane (2009), Sèma, utwór elektroakustyczny (2009), Résurgence na zespół smyczkowy (2009), Râgamalika na fortepian i altówkę lub wiolonczelę (2009), Le promeneur solitaire. Autoportrait électroacoustique, utwór elektroakustyczny (2010), Largando na od dwunastu do dwudziestu czterech głosów mieszanych i waltornię (2012), Le Partage des flots, utwór elektroakustyczny (2012), Reflets na sopran, klarnet i elektronikę (2012), Pluie na jeden lub dwa fortepiany (2013), Qaraqorum, récit musical na głos męski, kwartet smyczkowy i elektronikę (2013).