Pstrokońska-Nawratil, Grażyna Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

jest wrocławianką. Studia kompozytorskie rozpoczęła pod kierunkiem Stefana B. Poradowskiego, a ukończyła w klasie Tadeusza Natansona we wrocławskiej PWSM (1971) i w tej uczelni podjęła pracę. W roku 1978 jako stypendystka rządu francuskiego uczestniczyła w wykładach Oliviera Messiaena (Konserwatorium) i Pierre’a Bouleza (IRCAM) w Paryżu, a także w seminarium autorskim Iannisa Xenakisa w Aix en Provence. Była też stażystką w Studiu Muzyki Eksperymentalnej w Marsylii. W 1993 otrzymała tytuł naukowy profesora. Od 1977 prowadzi klasę kompozycji we Wrocławiu, a w latach 1998–2009 kształciła także młodych twórców w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Jej dawni studenci zajmują istotne pozycje w polskiej muzyce współczesnej. W latach 1991–2017 kierowała pracą Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki (obecnie Katedra Kompozycji) we wrocławskiej Akademii Muzycznej. Czterokrotnie uczestniczyła w pracach Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, a w latach 1996–2008 pełniła kolejno funkcje doradcy programowego, kierownika i dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova”.

Jest laureatką konkursów kompozytorskich, m.in. Ogólnopolskiego Konkursu im. Grzegorza Fitelberga (1971), GEDOK w Mannheimie (1975), Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Paryżu (1987). Wyróżniona Nagrodą Premiera za twórczość dla dzieci i młodzieży, Nagrodą Miasta Wrocławia, Nagrodą im. św. Brata Alberta (1998)Laureatka Wrocławskiej Nagrody Muzycznej (2002) oraz Nagrody Związku Kompozytorów Polskich (2004). W latach 2006 i 2018 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Dziedzinie Muzyki. W 2013 została uhonorowana srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2017 – medalem Zasłużony dla Wrocławia. 

Dorobek kompozytorki obejmuje kilkadziesiąt pozycji, w większości ujętych w cykle: FreskiMyśląc o VivaldimMadrygałyReportażeEkomuzyka.

Wybrane utwory(od 1995): Terra na chór męski i fortepian z cyklu Ekomuzyka (1995), Bartokiana (wersja I) na dwie wiolonczele i fortepian z cyklu Ekomuzyka (1995), ...el Condor... koncert na dwie marimby i orkiestrę kameralną z cyklu Myśląc o Vivaldim – wiosna (1996), Fresco VII – Uru Anna na tenor, wielki chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (1998–99), Madrygał I – W poszukiwaniu wędrującego echa na dwoje skrzypiec (2000), Bartokiana (wersja II) na marimbę i orkiestrę kameralną (2000), Madrygał II – Algorytm snu wielkiego miasta na marimbę solo (2001), Muzyka lidyjska na orkiestrę smyczkową (2002), Magnificat MM na sopran, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (2005), Madrygał III – Ptaki na horyzoncie zmierzchu na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (2006), ...como el sol e la mar... na flet i orkiestrę kameralną z cyklu Myśląc o Vivaldim – Lato (2007), Reportaż I – Niedziela Palmowa w Nazareth na saksofon, perkusję i organy (2009), Reportaż III – ICE-LAND. Rainbow Bridges over Dettifoss na orkiestrę kameralną i harfę ampli kowaną (2011), Madrygał na dwa fortepiany (2011), HARMONIES na orkiestrę symfoniczną (2011), Lasy deszczowe / Rain Forests na flety i orkiestrę symfoniczną z cyklu Ekomuzyka (2013), Reportaż II – Figury na piasku / wędrówki odwiecznego skarabeusza na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2014; wersja na kwintet fletowy, 2019), Bartokiana (wersja III) na flet, saksofon i fortepian (2015), Galakticos α na flet i organy z cyklu Ekomuzyka (2015), Galakticos β, tryptyk na dwa flety i organy (2017), Assisi na wiolonczelę, chór dziecięcy i wielką orkiestrę symfoniczną z cyklu Ekomuzyka (2017), Reportaż IV – Ring of Tara / wehikuł czasu na oktet perkusyjny (2018), W zenicie słońca na flet, dzwonki, wibrafon, marimbę, harfę i wiolonczelę (2018), Reportaż V – AoTeaRoa (Kraina długich, białych obłoków) na klawesyn i orkiestrę smyczkową (201819), Reportaż VI – Landmannalaugar Sonatana dwa flety i klawesyn (2019), Słowik i kamień z cyklu Reportaże na dwa fortepiany i dwie perkusje (2020).