ur. w Warszawie, kompozytor i pedagog. Syn kompozytora Ryszarda Sielickiego. W latach 1975–80 studiował kompozycję w Akademii Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Andrzeja Dobrowolskiego i Włodzimierza Kotońskiego. W 1984 kontynuował studia kompozytorskie, m.in. w dziedzinie muzyki elektronicznej, u Tona de Leeuw w Konserwatorium im. Sweelincka w Amsterdamie (w ramach stypendium rządu holenderskiego). Dwukrotnie uczestniczył w Międzynarodowych Warsztatach Kompozytorskich w Amsterdamie (1984, 1988), w kursach letnich w Darmstadcie (1986) i w Awinionie (1991) oraz kilku kursach i warsztatach muzycznych w Polsce. 

Jest laureatem m.in. Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich, Konkursu Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego w Genewie i Międzynarodowego Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges. Wiele jego dzieł zarejestrowano archiwalnie w Polskim Radiu i na płytach. Były też wykonywane na festiwalach Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna, Warszawskie Spotkania Muzyczne i innych. 

Edward Sielicki ma istotne dokonania na polu twórczości dla dzieci i młodzieży. W 1994 staraniem Wydawnictwa Szkolnego i Pedagogicznego wyszła napisana przez niego, wspólnie z Ewą Marchwicką, praca Jakie to łatwe! czyli nowy sposób uczenia śpiewu wielogłosowego. Zawiera ona ponad dwieście napisanych specjalnie w tym celu kompozycji dla dzieci. Utwory dla młodych wykonawców zamówili u niego także Festiwal „Do-re-mi” w Łodzi oraz orkiestra Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie. 

Był wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki w dziedzinie kompozycji, w 1989 otrzymał Nagrodę II stopnia im. Stanisława Wyspiańskiego za całokształt twórczości. Płyta zawierająca Jubilate Deo, psalm na chór a cappella (1994), otrzymała w 2001 nominację do nagrody Fryderyk. 

Artysta od trzydziestu lat zajmuje się działalnością pedagogiczną: w latach 1982–87 w Państwowym Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, następnie przez ponad dziesięć lat w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest autorem własnych programów nauczania. Od 1987 pracuje w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, obecnie na stanowisku profesora. W latach 2009–13 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki. Obecnie jest kierownikiem Studium Muzyki Nowej. W latach 1992–93 wykładał na Letnim Uniwersytecie w Marly-le-Roi pod Paryżem. Przez lata prowadził też klasę kompozycji na Uniwersytecie Keimyung w Daegu w Korei Południowej. 

Wybrane utwory(od 2010): Korean trails na klarnet, wiolonczelę i fortepian (2010), Nostalgia nieskończoności na orkiestrę smyczkową i taśmę (2010), Sinfonietta na pięć akordeonów, perkusję i fortepian (2010–14), Preludia multimedialne na dźwięki elektroniczne i wideo (2012), Ensaladas na kwintet dęty blaszany (2012), Fandango-Fantasie wg Antonio Solera na skrzypce i orkiestrę smyczkową (2012), Concerto per archi (2012), Rains, koncert na fortepian na cztery ręce i orkiestrę smyczkową (2012–13), L’Estro sarmonico, koncert na akordeon i orkiestrę smyczkową (2012–13), Musica florea na flet, wiolonczelę i klawesyn (2013), Musica florea, wersja na altówkę, kontrabas i fortepian (2013), ...et nos cedemus amori..., cantata profana na sekstet wokalny i elektronikę (2013–14), Onde chiare e serene na taśmę (2014), Memorabilia, fantazja koncertująca na bandoneon i orkiestrę smyczkową (2015), Chopin’s Crumb in a Cage na dwa fortepiany i perkusję (2015), Mazurki północno-mazowieckie [wersja I] na flet, skrzypce, wiolonczelę i akordeon (2015), Trzy mazurki północno-mazowieckie wersja na flet, skrzypce, altówkę i fortepian (2016), Obrazki z Warszawy – Pałac Kultury, utwór elektroakustyczny (2016), At the Margin (after Paul Klee) na klarnet basowy i taśmę (2016), Mokotowski Elektroniczny Mazurek (2016), Micrologus II na akordeon, orkiestrę smyczkową i klawesyn (2016), Micro Strategy (With Shadow of Chopin) na fortepian i live electronics (2016), Little Electronic Orphans – Sierotki elektroniczne (pamięci Eugeniusza Rudnika), muzyka elektroniczna (2016), Shadow Play I (Teatr cieni) – Distorted Noises na taśmę i wideo (2016), Siedem prostych mazurków na orkiestrę smyczkową (2016), Secondo Concerto per archi Hortus Conclusus (Ogród zamknięty) na orkiestrę smyczkową (2016–17), Mazurki północno-mazowieckie [wersja II] na skrzypce, altówkę, wiolonczelę i fortepian (2017), Clay Tablets/Gliniane tabliczki na perkusję i orkiestrę smyczkową (2017), Galyzianer Rhapsody na klarnet i kwartet smyczkowy (2017), Sonata „Per fas flet nefas” [wersja II] na dwie altówki (2017), MicroSonata na osiem altówek (2017), Hommage à Szymanowski na skrzypce i wiolonczelę (2017),Sarang na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2017), Missa Brevis Coreana – Kyrie i Gloria na chór i fortepian lub organy (2017), Aforyzjada – opera w puzzlach, opera dla dzieci (wspólnie z innymi kompozytorami, 2018), Piwnice. Zagadki spod podłogi, słuchowisko-opera na głosy, elektronikę, animacje i polski język migowy (2020).