ur. w Pradze w 1975, studiował muzykologię na Uniwersytecie Karola oraz kompozycję w Praskiej Akademii Sztuk Performatywnych. Stał się znany na międzynarodowej scenie, kiedy jego opera South Pole została wykonana po raz pierwszy w monachijskiej Bayerische Staatsoper pod dyrekcją Kiryła Pietrenki, w reżyserii Hansa Neuenfelsa i udziałem Rolando Villazóna i omasa Hampsona w głównych rolach. Jednak już wcześniej czeski kompozytor otrzymywał ważne zamówienia i zdobywał nagrody, w tym, m.in. nagrodę kompozytorską Fundacji Muzycznej Ernsta von Siemensa (2009). Jego utwory były wykonywane przez wybitne orkiestry i zespoły, jak: Los Angeles Philharmonic, BBC Philharmonic Orchestra, Wiedeńska Symfoniczna Orkiestra Radiowa, Ensemble intercontemporain, Ensemble Modern, Klangforum Wien i Monachijska Orkiestra Kameralna. Festiwale, na których rozbrzmiewała muzyka Srnki, to m.in: Ultraschall Berlin, Wien Modern, Présences w Paryżu, Praska Wiosna, Musica Strasbourg, Milano Musica, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Ostrava New Music Days i Contemplus. Krótka opera Walldo tekstu Jonathana Safrana Foera miała prawykonanie w berlińskiej Staatsoper Unter den Linden w 2005. W latach 2006–07 Miroslav Srnka był kompozytorem-rezydentem miasta Heidelbergu. W 2011 jego kameralna opera Make No Noise została wystawiona po raz pierwszy w Bayerische Staatsoper. W tym samym roku w Semperoper w Dreźnie odbyło się prawykonanie muzycznego „komiksu” Jakub Flügelbunt na trzech śpiewaków i orkiestrę. W 2017 festiwal Dialogues w Salzburgu przedstawił obszerny muzyczny portret kompozytora, na który złożyło się wiele wydarzeń i prawykonań. W ramach uroczyście obchodzonego setnego sezonu Los Angeles Philharmonic (2018/2019) Srnka otrzymał zamówienie na utwór Overheating. W programie serii koncertowej „Musica Viva” w Monachium w 2015 zabrzmiała kompozycja move 01 & 02, zaś w 2019 w tym samym cyklu odbyło się prawykonanie utworu Speed of Truth przez Chór i Orkiestrę Symfoniczną Radia Bawarskiego pod dyrekcją Susanny Mälkki; solistą był klarnecista Jörg Widmann. Przez wiele lat Miroslav Srnka współpracował z Kwartetem Diotima, który wykonywał jego utwory w wielu krajach Europy oraz nagrał monogra czną płytę dla wytwórni Naïve. 

W sezonie 2019/2020 Miroslav Srnka po raz pierwszy współpracował z Filharmonią Czeską, która pod dyrekcją Petera Eötvösa zaplanowała czeskie prawykonania utworów move 01 i move 03. Plany koncertowe obejmowały również prawykonanie utworu na klawesyn z orkiestrą z solistą Mahanem Esfahanim i Orkiestrą Gürzenich w Kolonii pod dyrekcją François-Xaviera Rotha. ECHO (Europejska Organizacja Sal Koncertowych) zamówiła utwór Milky Way, którego prawykonanie z solistą-trębaczem Simonem Höfele ma się odbyć w Concertgebouw w Amsterdamie, a kolejne wykonania w hamburskiej Elbphilharmonie, Filharmoniach w Kolonii i Luksemburgu, MüPa w Budapeszcie, Sage Gateshead, St Luke’s w Londynie, Gulbenkian w Lizbonie, Auditori w Barcelonie, Konserthuset w Sztokholmie, Wiener Konzerthaus, w Porto, Brukseli, Baden-Baden i Birmingham. W 2019 Miroslav Srnka został wykładowcą kompozycji w Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii. 

Wybrane utwory(od 2005): Moldau Remixed na obój, altówkę i harfę (2005), Wills wohl einmal hinübersehn? na zespół (2005), Magnitudo 9.0. na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę i perkusję (2005), Wall, opera kameralna (2005), ta vĕtši, jedna wariacja na temat nałowej sceny z Jenůfy na fortepian (2006), Když mne stará matka, Struna naladěna, instrumentacja pieśni Dvořáka na sopran, fortepian i orkiestrę (2006), Maria’s Choice na flet, klarnet, dwa saksofony i perkusję (2006), Prostý prostor/Simple Space na wiolonczelę i instrument harmoniczny (2006), Kráter Brahms na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2007), Reading Lesson na orkiestrę (2007), Fictious Hum na obój, klarnet, fortepian i kwartet smyczkowy (2007), Reservoirs na zespół (2007), Dreizehn Lieder na głos i fortepian do tekstów z widokówek Jurka Beckera (2007), Pouhou vlnou/Qu’une vague na kwintet fortepianowy (2008), Fan Faire na instrumenty dęte blaszane i perkusję (2009), Coronae na waltornię (2010), Tree of Heaven na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2010), Escape Routines na klarnet, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i harfę (2010), A Variation na wiolonczelę (2010), Assembly na zespół (2011), Engramsna kwartet smyczkowy (2011), Make No Noise, opera kameralna (2011), Jakub Flügelbunt ... und Magdalena Rotenband, oder: Wie tief ein Vogel singen kann, komiks na trzech śpiewaków i orkiestrę (2011), Here with You na skrzypce i wiolonczelę (2011/16), Listening Eyes, dźwięk do instalacji Kateřiny Vincourovej (2012), Eighteen Agents na 19 instrumentów smyczkowych (2012), Koncert fortepianowy (2012), My Life without Me na sopran i zespół (2008/13), track 02 na fortepian (2014), track 01 na skrzypce i fortepian (2014), No Night No Land No Sky na orkiestrę kameralną (2014), docudrama01 – Orph & Eury na trio instrumentów dętych (2014), Origami na akordeon (2015), move 01/move 02 na orkiestrę (2015), South Pole, opera (2015), move 03 na orkiestrę (2016), Future Family na kwartet smyczkowy (2017), Emojis, Likes and Ringtones na trio fortepianowe (2018), Triggering na klawesyn (2018), Overheating na zespół (2018), Speed of Truth na klarnet, chór i orkiestrę (2019), Milky Way na trąbkę (2019).