Woźny, Joanna Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

ur. w 1973 w Zabrzu. W latach 1992–98 studiowała filozofię na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Od 1996 do 2003 odbyła studia w zakresie kompozycji na Universität für Musik und Darstellende Kunst w Grazu u Beata Furrera, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. 

Zdobyła wiele nagród, m.in. w 2001 – nagrodę miasta Graz w dziedzinie muzyki, w 2004 – nagrodę za dorobek artystyczny Uniwersytetu w Grazu, w 2010 – SKE Publicity Preis oraz Nagrodę Kompozytorską Erste Bank. 

Jej utwory były wykonywane na wielu festiwalach muzyki współczesnej przez takie zespoły jak: Radiosymphonieorchester Wien, Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Münchner Rundfunk Orchester, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Klangforum Wien, Ensemble Mosaik, ensemble recherche, ascolta, Courage, PluralEnsemble, PHACE, die reihe i in; dyrygowali nimi m.in. Brad Lubman, Enno Poppe, Lukas Vis. 

Muzyka Joanny Woźny wykonywana była m.in. w ramach Wien Modern, Ultraschall Berlin, Warszawskiej Jesieni, Musica Polonica Nova, Klangspuren Schwaz, Musikprotokoll w Grazu, Forum Neuer Musik w Kolonii, Festiwalu Eclat w Stuttgarcie, Światowych Dni Nowej Muzyki ISCM 2013. 

Wybrane utwory: Die verlorenen Pfade I na saksofon tenorowy, kontrabas i perkusję (2003), Die verlorenen Pfade II na klarnet i taśmę (2003), Die Spur der Welle na flet, klarnet i altówkę (2003), Return na saksofon solo i zespół (2006), Loses na orkiestrę (2006), kahles Astwerk na głos wokalny, flet, skrzypce i wiolonczelę (2007–08), Archipel na orkiestrę (2008), as in a mirror, darkly na zespół (2010), suspended na flet, akordeon i wiolonczelę (2013), brown, zzled out na trąbkę, puzon, dwóch perkusistów, fortepian, gitarę elektryczną i wiolonczelę (2013–14), some remains na flet, klarnet, fortepian, altówkę i kontrabas (2014), Lacunae na pięć głosów wokalnych (2015), „un altro ... di vento, di cielo” na solistów, chór i live electronics (2015), from what height fallen na sześć głosów męskich (2016), krajobraz śnięty, miniopera na dwa soprany, dwóch recytatorów, flet, klarnet basowy, fortepian, skrzypce, wiolonczelę i elektronikę (2018), any great distance na orkiestrę (2018), void distance na flet, klarnet, trąbkę, puzon, perkusję, fortepian, akordeon, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2019), canti in/versina chór i elektronikę (2020).