to odkrywanie struktury dźwiękowej ukrytej w zyczności, w relacji instrument-ciało oraz w zjawisku olimpiady jako zbioru akcji dźwiękowych. Ruch jest podstawą dźwięku; aby wykonać nutę, potrzebne jest poruszenie ciała, przepony, palca, ręki. Jest to podstawa muzyki i nie da się od tego uciec. Skoro podstawą jest ciało, to czy nie jest najintensywniejszą inspiracją fakt, że muzyk jest „super nastawiony” do grania, jego ciało jest gotowe do skoku, jego postawa wyraża wyjątkową artykulację? Instrument, który sterowany jest przez tak ukierunkowanego na fizyczność muzyka, nabiera niezwykłej plastyczności, staje się narzędziem innej, fizykalnej ekspresji prowadzącej do niecodziennych odkryć dźwiękowych. Takim „poligonem doświadczalnym” dla tego rodzaju eksperymentu ekspresyjnego na linii fizyczność – dźwięk – instrumentalista jest niewątpliwie wydarzenie Olimpiady muzycznej, którą w ramach Warszawskiej Jesieni zaprezentuje zespół Kwartludium. Akcje dźwiękowe kontra siła mięśni, stan ciała kontra wyobraźnia dźwięku, sportowe napięcie kontra znaczenie struktury dźwiękowej. 

Michał Górczyński (Kwartludium)