„Z obsesją i furią”. To pierwsze określenia wpisane do partytury; jednak zamiast furiackiego początku, który potem się uspokoi, muzyka obraca się jak śmigło, staje się coraz cięższa i bardziej natrętna, coraz bardziej obsesyjna i furiacka, jak zejście w Dantejskie kręgi piekielne. 

Przejścia z jednego kręgu do drugiego związane są relacjami rytmicznymi, tak że zawsze mają czas przeszły, teraźniejszy i oczekiwany przyszły – wizje tego, co właśnie się wydarzyło i co się wydarzy. Zmiany rytmu i barwy są w istocie najistotniejszymi budulcami tego dzieła; hipnotyczny ruch muzyki ma wprowadzić słuchacza w stan paradoksalny – bardzo aktywnego transu. Tulpa to twór sił duchowych; w języku tybetańskim termin oznacza przejaw lub emanację. W Miasteczku Twin Peaks Davida Lyncha określa on sobowtóra obdarzonego wolną wolą, podobnie do tajemniczego Doppelgängera w tradycji europejskiej. 

Muzyka pogrywa sobie z tym efektem podwójności na kilku poziomach: heterofonia zbliżonych linii melodycznych tworzy efekt zamglenia, rytmiczne powtórzenia przypominają taleę, brzmienie rozszczepiane jest na poszczególne barwy składowe, i tak dalej. Intensywność owej obsesyjnej podróży muzycznej w końcu rozpływa się w pięknej, choć wciąż zniekształconej melodii, stanowiącej parafrazę słynnego kwintetu Mozarta na ten sam zespół: klarnet z kwartetem smyczkowym. Mozartowskie arcydzieło było jednym z ulubionych utworów Petera Mintena, któremu utwór Tulpa jest dedykowany. 

Arturo Corrales