ur. w Paryżu, studiowała techniki muzyki elektroakustycznej u Pierre’a Schaeffera i Pierre’a Henry’ego w Studio d’Essai w Radiu Francuskim (1957–58). Poślubiła artystę Armana i poświęciła 10 lat na wychowanie ich trojga dzieci; jednocześnie pogłębiała swoje studia z zakresu muzyki klasycznej, harfy i fortepianu. W latach 1967–68 była asystentką Pierre’a Henry’ego w Studiu Apsome. W latach 1970–71 pracowała na Nowojorskim Uniwersytecie Sztuk. Jej muzyka na syntezator ARP i taśmę zwróciła uwagę krytyków barwną czystością. W 1973 była rezydentką studiów muzyki elektronicznej na Uniwersytecie Iowa i Kalifornijskim Instytucie Sztuk. 

W 1975 Radigue przyjęła buddyzm tybetański i udała się na odosobnienie. Karierę wznowiła w 1979 – pracowała z syntezatorem ARP, który stał się jej specjalnością. Dla baletu Teatru w Nancy skomponowała Triptych (chor. Douglas Dunn) oraz rozpoczęła pracę nad wielkim cyklem utworów poświęconych żywotowi tybetańskiego mistrza Milarepy. Dzieło powstało dzięki stypendium rządu francuskiego (1984) na jego zamówienie (1986). Éliane Radigue tworzy niemal wyłącznie kompozycje na taśmę magnetyczną. Jest znana z burdonowych, nienagannie skomponowanych brzmień elektronicznych, które zdają się poruszać nieprzerwanym strumieniem wokół słuchacza. Pracuje bardzo powoli i skrupulatnie – tworzy jeden utwór średnio co trzy lata. Jej dzieła prezentowano w galeriach i muzeach takich jak: Salon des Artistes Décorateurs, Galerie Rive Droite, Galerie Yvon Lambert, Galerie Shandar (Paryż), Foundation Maeght (Saint-Paul de Vence), Albany Museum of the Arts, Gallery Sonnabend, New York Cultural Center, Experimental Intermedia Foundation, The Kitchen, Uniwersytet Columbia (Nowy Jork), Vanguard Theatre, LACE (Los Angeles), Mills College (Oakland), Uniwersytet Iowa, Bennington School of Music, San Francisco Art Institute; oraz na festiwalach w Como, Bourges, Festival d’Automne i Festival Estival w Paryżu oraz NEMO (Chicago). 

Artystka obecnie mieszka we Francji, gdzie nadal komponuje muzykę elektroniczną i studiuje nauki tybetańskich lamów. 

Dyskografia: Songs of Milarepa (1983, 1998, 2001), Mila’s Journey Inspired by a Dream (1987, 2002), Kyema-Intermediate States (1992), Biogenesis (1996), Trilogie de la Mort (1998), E = A = B = A + B (2000), Adnos I–III (2002), Geelriandre / Arthesis (2003), Jetsun Mila (2003, 2007), Elemental II (2004), L’Île re-sonante (2005),Before the Libretto (z The Lappetites, 2005).