ur. w 1981, ukończył studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie: kompozycję w klasie Zygmunta Krauzego i reżyserię dźwięku w klasie Andrzeja Lupy. Uzyskał także dyplom na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jest kierownikiem Chopin University Electronic Music Studio. 

Jego utwory były wykonywane na wielu festiwalach w Polsce i za granicą, m.in.: New Music Concerts (Toronto), Warszawska Jesień, „Polish Modern”: New Directions in Polish Music Since 1945 (Nowy Jork), Intersonanzen (Poczdam), Afekt Festival (Tartu), Musica Electronica Nova, Sacrum Profanum, AudioArt; znalazły się w repertuarze takich zespołów, jak: Musikfabrik, United Instruments of Lucilin (Luksemburg), New Music Concerts Ensemble, Kwartludium, Hashtag Ensemble, a także Polskiej Orkiestry Radiowej, Filharmonii Gorzowskiej, Orkiestry Wratislavia. W sezonie 2014/2015 Wojciech Błażejczyk był kompozytorem-rezydentem przy Chórze Akademickim im. Jana Szyrockiego ZUT (Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie) w ramach programu IMiT. Jest laureatem szeregu nagród w konkursach kompozytorskich, m.in. nagrody International Confederation of Electroacoustic Music Prix CIME 2019 za utwór #NetworkMusic, trzeciej nagrody w I Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Krzysztofa Pendereckiego „Arboretum”, pierwszej nagrody w 52. Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda (2011). Jego utwór Warsaw Music znalazł się w finale konkursu Europejskiej Unii Nadawców (EBU) Palma Ars Acustica 2016. W 2013 uczestniczył w warsztatach IRCAM w Paryżu, w 2017 – w programie Composer Collider z zespołem Musikfabrik, czego efektem był utwór Teoria strun na jedenaście instrumentów strunowych Harry’ego Partcha. Wydał cztery płyty monograficzne: Muzyka strun (Chopin University Press, 2022), General Theory of Relativity (2021, KAIROS), Trash Music (Requiem Records, 2018) i Loopowizacje (2013, For Tune), a także szereg płyt z muzyką improwizowaną (z Hashtag Ensemble i The Intuition Orchestra). 

Tworzy zarówno muzykę akustyczną, jak i elektroakustyczną, pisze dla teatru i filmu. W swoich utworach wykorzystuje instrumenty własnej konstrukcji: obiektofony, tj. przedmioty codziennego użytku, których dźwięk jest przetwarzany na żywo, gestofon – instrument elektroniczny sterowany gestami, a także nietypowe instrumenty strunowe. 

Jest ponadto koncertującym gitarzystą: wykonuje muzykę nową na gitarze elektrycznej oraz z live electronics. Koncertował m.in. na festiwalach Warszawska Jesień, Sacrum Profanum, Ankun : Neue Musik, Intersonanzen, Musica Polonica Nova, Musica Electronica Nova, Ad Libitum, Audio Art, Olympus Jazz Festival. Jest członkiem Hashtag Ensemble. Uprawia muzykę improwizowaną; w tej roli występował m.in. z zespołami Kawalerowie Błotni i Electronisches Glück, z Adamem Pierończykiem, Agatą Zubel, Krzysztofem Knittlem i Joëlle Léandre. Jako reżyser dźwięku specjalizuje się w nagraniach i projekcji dźwięku na koncertach muzyki nowej oraz tworzeniu sound designu do filmów. Prowadzi także warsztaty muzyki elektroakustycznej dla dzieci, związane z wykorzystaniem obiektów. 

Wybrane utwory: Schizofrenia na orkiestrę kameralną i taśmę (2002), Seica na dziesięć instrumentów (2008), Pętla histerezy na saksofon i taśmę (2007), Loopowizacje.1 / .2 / .3 – cykl utworów improwizowanych na gitarę elektryczną i live electronics (2008–09), Shimmer (Lśnienie) na dwa fortepiany i dwie perkusje (2009), Hora Iudicii na orkiestrę kameralną i chór (2009), Apnea na dwie perkusje i dwa fortepiany (2010), Protokół na aktora, zespół instrumentalny i elektronikę (2010), Exhorta na taśmę i lektora (2011), Kolonia karna na orkiestrę symfoniczną i aktora (2011), Introjekcja na orkiestrę smyczkową (2012), Lo­PassHiCut na kontrabas i live electronics (2013), Guitar Sculp­tures na gitarę elektryczną i live electronics (2013), Bethlehem na chór, sopran, baryton, duduk, instrumenty perkusyjne, organy i elektronikę (2013), Treściwa historia śmierci Jana Calasa na baryton, chór i orkiestrę symfoniczną (2014), Trash Music na zespół instrumentalny, głos i obiektofony (2014), Particle Ho­rizon na gitarę elektryczną, basową, obiektofony i live electronics (2014), Warsaw Music na zespół instrumentalny, głos i live electronics (2015), Muzyka strun na gitarę elektryczną, fortepian i trio smyczkowe (2015), Koncert na gitarę elektryczną i orkiestrę smyczkową (2016), Spirits of the Dead na flet, skrzypce i altówkę (2016), DATA Selfie na troje wykonawców i elektronikę (2017), Angels of Peace na obój, klarnet basowy, waltornię i kontrabas (2017), #NetworkMusic na głos, elektronikę i zespół kameralny (2017), String Theory na jedenaście instrumentów strunowych Harry’ego Partcha (2017), Koncert na altówkę, klarnet, elektroni­kę i orkiestrę smyczkową (2018), Étude semi­concrète. Study for Many Strokes on Different Objects na gitarę elektryczną, obiektofony i elektronikę (2019), Gestofonia na gestofon (2019), MAD – Mutual Assured Destruction na orkiestrę kameralną (2007/20), Aether na flet, klarnet, trąbkę, skrzypce, wiolonczelę, kontrabas i elektronikę (2020), Droga 4 bram na gitarę elektryczną i basową, cytry, guzheng i elektronikę (2020), Blask na aktora, zespół kameralny i elektronikę (2020), Co­-Relations na głos i gestofon (2021), Bunkier. Fake opera na czterech performerów, zespół kameralny i elektronikę (2020–21).