wykładowca w University of the Arts w Graz i akademii muzycznej w Basel. Od 2013 roku profesor kompozycji na Colombia University w Nowym Jorku. Haas czuje się mocno związany z europejską tradycją muzyczną, jednocześnie pozostając pod wpływem estetycznej wolności kompozytorów amerykańskich takich jak Charles Ives, Harry Partch, John Cage i James Tenney. W swojej twórczości odwoływał się wielokrotnie do muzycznego mistycyzmu Giacinto Scelsiego i Ivana Wyschnegradsky’ego. W plebiscycie ogłoszonym w styczniu 2017 roku przez włoski magazyn „Classic Voice”, 100 ekspertów zapytano o „najpiękniejszy utwór skomponowany po 2000 roku”. W ogromnej większości przyznali oni pierwsze miejsce Haasowi. Jego poważny dorobek zawierający wiele dzieł na wielką orkiestrę, orkiestrę kameralną, liczne koncerty solowe, osiem oper, dziesięć kwartetów smyczkowych, a także wiele utworów na zróżnicowane obsady kameralne, znajduje coraz to nowych odbiorców na całym świecie i to nie tylko w środowisku muzyki współczesnej. Haas poświęcił swoją pracę utopijnemu ideałowi, który pozostaje częściowo nieosiągalny, aby tworzona muzyka była jednocześnie bezkompromisowo ekspresyjna i „miodem płynąca” - nie pomimo tego, że jest muzyką nową, ale właśnie dlatego.