kompozytorka, performerka, dyrygentka i badaczka muzyki nowej; ur. w 1989 w Gdyni. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w specjalności kompozycja (klasa Krzysztofa Meyera), oraz Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w specjalności dyrygentura symfoniczno-operowa (klasa Szymona Bywalca). Pełni funkcję jednego z dyrektorów artystycznych Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej w Teheranie (Iran) od 2016 roku. Obecnie mieszka i pracuje w Norwegii, gdzie zaangażowana jest w działalność organizacji VoxLAB, serii koncertowej muzyki współczesnej Periferien oraz Norweskiego Stowarzyszenia Kompozytorów (Norsk Komponistforening). Od 2019 roku jej kompozycje publikowane są przez Donemus Holland. 

Wielokrotnie wykonywane były podczas festiwali i koncertów zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Festiwalu AudioArt w Krakowie, Festiwalu NeoArte Syntezator Sztuk w Gdańsku, rainy days festival (Luksemburg), Ostrava Days (Czechy), Tehran Contemporary Music Festival (Iran), Intonal Festival (Szwecja), IMPULS Festival (Austria), Music Biennale Zagreb (Chorwacja), Armel Opera Festival (Austria/Węgry) czy Risuonanze (Włochy).

W 2013 roku, wraz z irańskim kompozytorem Idinem Samimim Mofakhamem, założyła Spectro Centre for New Music, specjalizujące się w organizacji warsztatów oraz organizujące szereg koncertów muzyki współczesnej. Ich intensywna działalność przyczyniła się w dużym stopniu do inauguracji International Tehran Contemporary Music Festival, który jest obecnie największym festiwalem muzyki współczesnej na Bliskim Wschodzie. Muzyka Martyny Koseckiej jest zakorzeniona w odczytywaniu percepcji czasu, istnienia oraz procesów, powiązana nierozerwalnie z eksperymentami sonorystycznymi poprzez rozwijaną od kilku lat postawę wobec dźwięku, którą kompozytorka nazywa „mikroperspektywą brzmień”. Kosecka pracuje z narracją, mikrotonalnością, symbolizmem czy muzyczną rytualizacją, często stosując multidyscplinarne rozwiązania w swoich projektach artystycznych. 

Wybrane utwory: Temat: muzyka ciśnień na taśmę (2009), Znikomek na saksofon altowy (2010), Nimbostratus na orkiestrę symfoniczną (2011), Długość momentu niepewności. Od myśli po stworzenie, trio fortepianowe (2011), Sceny miłosne na flet, obój, saksofon, akordeon, fortepian i skrzypce (2012), Cogita! na fortepian (2012/2015), ENT1701 na flet, obój, waltornię, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2012), Ábyssos na cztery klarnety i live electronics (2013), ImPulsus na zespół instrumentalny (2013), Ápeiros na orkiestrę kameralną (2013), Orsi na orkiestrę smyczkową (2014), Sial na fagot i fortepian (2014), Passaggio I na głos kobiecy i wiolonczelę (2014), Kochawaya, miniopera na sopran, baryton i ośmioosobowy zespół (2014), Passaggio II na kontrabas solo (2015), Akmḗsce na na głos kobiecy i kontrabas (2015), Umbra, teatr muzyczny dla trzech perkusistów i media elektroniczne (2015), Nephélēs na fortepian solo (2016), Klothó – thread of the tales, magiczna opera w jednym akcie (2016–17), Āzar na kwartet saksofonowy (2018), Koncert na klarnet, multiperkusję i orkiestrę smyczkową (2019), Zamharīr: Frozen timelessness na flet, wiolonczelę, fortepian i elektronikę (2019), Ruba’i na taśmę (2020), Passaggio III: Phantom na altówkę (2020), Isorropía. In search of balance na pięć instrumentów i elektronikę (2020), Split na sopran i czterokanałową projekcję dźwięku (2021), Weightles­ sness na flet(y), klarnet basowy, fortepian, skrzypce, i wiolonczelę (2021), Arkhḗ: Noise Maps na amplifikowany kwartet smyczkowy, elektronikę i mapping 3D (2021), Ourobóros na zespół instrumentalny (2018/22), Xénos na wiolonczelę i fortepian (2022), éskhatos | at one end of a continuum na amplifikowany klawesyn i wielokanałową elektronikę (2022).