ur. w 1992 w Gdyni, kompozytor, twórca projektów multimedialnych (instalacje, sound design), programista, organizator życia muzycznego. Synteza różnych stylistyk, z których czerpie, jest cechą charakterystyczną jego twórczości. Wyróżnia trzy główne tendencje estetyczne w swojej muzyce: glitch, noise oraz techno. Chociaż nie stroni od muzyki akustycznej, jest zwolennikiem używania mediów elektronicznych i cyfrowych, co daje mu możliwość poszukiwania nowych tożsamości dla instrumentów akustycznych. Muzyka Ryterskiego jest bardzo bogata w odniesienia oraz czerpie z innych gatunków – praktykę tę kompozytor określa jako genrebending. 

Jest absolwentem kierunku kompozycja ze specjalnością multimedialną na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (2017, klasa Krzysztofa Baculewskiego, Barbary Okoń-Makowskiej i Sławomira Wojciechowskiego) oraz absolwentem kierunku kompozycja klasyczna w The Royal Academy of Music w Aarhus (w klasie kompozycji Simona Steena-Andersena, Nielsa Rønsholdta i Julianny Hodkinson). Swoje wykształcenie poszerza o różne kursy (program Next Generation w ramach Donaueschinger Musiktage, Międzynarodowe Wakacyjne Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie). Sam także bywa wykładowcą, uczestniczy w różnego rodzaju sympozjach i projektach jako specjalista w zakresie kompozycji, sztuki dźwięku oraz technologii (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2016–17; Elementi, Kraków 2017; gościnnie jako wykładowca Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych). W latach 2017–18 pracował jako kompozytor i specjalista w zakresie psychoakustyki przy aplikacji komercyjnej Nightly, której zadaniem jest monitorowanie i wspomaganie snu za pomocą dźwięku oraz obrazu. Poza muzyką poważną Ryterski zajmuje się również tworzeniem elektronicznej muzyki tanecznej. Jego utwory były wykonywane w ramach wielu wydarzeń, m.in. festiwalu Rewolucja Cyfrowa Muzyki, Dni Muzyki Nowej w Gdańsku, Festival Licences w Paryżu, Warszawskiej Jesieni, Elementi, festiwali Kody i Unsound. Sam również organizuje różne produkcje muzyczne lub multimedialne, takie jak koncert Atlas/Łąka (wspólnie z Akademickim Chórem Uniwersytetu Warszawskiego) czy przedstawienie operowe Anonymousna cztery głosy, piętnaście instrumentów, elektronikę i wizualizacje, którego jest również twórcą, Roboty, Arduino oraz Game over (we współpracy z zespołem Kwartludium i Teoniki Rożynek, Kraków, Gdańsk, Warszawa 2019), czy We’re here (we współpracy z Katarzyną Kalwat, w ramach festiwalu Warszawska Jesień 2021, pierwszy w Polsce koncert skupiający tylko i wyłącznie twórców ze społeczności LGBTQ+). Ponadto tworzy instalacje multimedialne na zamówienie innych twórców, korzystając z programów i środków takich jak oprogramowanie Max/MSP (Silence Inside, we współpacy z Anną Sincini, 2015), SuperCollider (Słońca, we współpracy z Łukaszem Radziszewskim, 2017), czy używając mikrokontrolerów i mikrokomputerów (Katyń. Teoria Barw, sztuka teatralna w reżyserii Wojciecha Farugi, z muzyką autorstwa Teoniki Rożynek). 

W 2021 był nominowany do Paszportu „Polityki” w kategorii muzyka poważna za konsekwentne wprowadzanie wątków LGBTQ do polskiej muzyki współczesnej. 

Wybrane utwory: Rytuały na obój, tubę i perkusję (2012), Toż­samość nieustalona na sześcioro wykonawców (2013), P.E.R.C.S. na perkusję, ruch i elektronikę (2014), Saudade. Muzyka przesterowań, muzyka elektroniczna (2015), Atlas na chór, jedenaście instrumentów, elektronikę oraz wizualizacje (2015), Silence Inside, instalacja multimedialna (we współpracy z Anną Kaletą-Kunert, 2015), Względności Chronosa na akordeon i sampler (2015), Po­wrót Apolla na harfę, fortepian i elektronikę (2016), [one page] MORE na cztery gitary elektryczne i elektronikę (2016), Nici Mojr na trzy altówki, elektronikę i wizualizacje (2016), Strzyga, muzyka do filmu w reżyserii Kamila Krukowskiego (2016), First we feel. Then we fall, muzyka do filmu interaktywnego autorstwa Jakuba Wróblewskiego (2016), Meme War na akordeon, altówkę i elektronikę (2017), Anonymous, opera na czworo solistów, czternaście instrumentów, elektronikę, wizualizacje i media internetowe (2017), Słońca, instalacja multimedialna (we współpracy z Łukaszem Radziszewskim, 2017), di/am/sy/od na klarnet basowy oraz kontrafagot (2017), Play by play na preparowany magnetofon (2018), Genderfuckna perkusję, elektronikę i wizualizacje (2018), Disco Bloodbath na zespół i elektronikę (2018), Taking Control na zespół, elektronikę i wizualizacje (2018), Archangel na wibrafon koncertujący i trzy instrumenty (2019), Comfort Zone, interludia elektroniczne (2019), Doppelgängerna cztery instrumenty, elektronikę i roboty (2019), Intymne Życie Jarosława, muzyka do spektaklu w reżyserii Kuby Kowalskiego (2020), Sea of Prism (Cod’s lullaby) na zespół i elektronikę (2020), Still Life, sound design do spektaklu w reżyserii Marty Górnickiej (2021), Haphephobiana ruch, perkusję i live electronics (2021), Love Lan­guage, na troje wykonawców i audio playback, (2021), Breathe, na troje wykonawców i elektronikę (2021), Tears are the Diamonds of the Soul, muzyka elektroniczna (2021), Bunbury, muzyka do spektaklu w reżyserii Kuby Kowalskiego (2022), Momo, muzyka do spektaklu w reżyserii Agi Błaszczak (2022), Totentanz na kontratenor, orkiestrę i elektronikę (2022).