Niemal cała ziemska aktywność opiera się na rytmie dobowym. Również egzystencją człowieka rządzi biochemiczny „zegar dobowy”: mechanizm w mózgu, zsynchronizowany niemal dokładnie z trwającym 24 godziny dniem. Mechanizm ten pozwala naszym ścieżkom neuronowym na dostosowanie się do zmian zachodzących w otoczeniu. Jednak w tym, zdawałoby się, uniwersalnym procesie może się zdarzyć dysfunkcja; wówczas zakłócenie zegara dobowego uruchamia reakcję łańcuchową w postaci biologicznych i behawioralnych anomalii. W utworze Clock Dies (Zegar staje) zespół muzyczny wyobraża ekosystem połączeń wewnętrznych, które na skutek zaburzeń w regularnej oscylacji same stają się nieregularne, nadmiernie wyolbrzymione lub ulegają uszkodzeniom. 

Sarah Hennies