I tak jak wówczas, gdy postrzegając jakiś organizm, który kieruje gesty ku otoczeniu, spostrzegam go postrzegającego, ponieważ wewnętrzna organizacja tych gestów jest identyczna z organizacją moich zachowań, ponieważ mówią do mnie o moim stosunku do świata, również wtedy, gdy mówię do kogoś innego i kiedy go słucham, to, co słyszę, wciska się w przerwy tego, co mówię, mowa innego przecina poprzecznie moją mowę, słucham siebie w nim, a on mówi we mnie; w tym miejscu właśnie to speak to i to be spoken to – są jednym i tym samym. 

Maurice Merleau-Ponty, Proza świata, Eseje o mowie: Obecni w słowie, tłum. Joanna Skoczylas