jest utworem nawiązującym do historycznego gatunku concerto grosso. Głosy solowe są realizowane przez muzyków Kwartludium i komputer. Partia komputera poza uruchomieniem algorytmu na początku kompozycji nie zakłada żadnych ingerencji osób. NFM Orkiestra Leopoldinum będzie realizowała partię akompaniującą. 

Tytuł kompozycji odwołuje się do powszechnych ostatnio w sztuce i filozofii poszukiwań przekraczających obowiązujące dyskursy i ich aktualizację na początku trzeciego dziesięciolecia XXI wieku. Potrzeba nowych definicji często prowadzi do ruchów optujących za odcięciem się od historii (ale nie jej negacją) i budowaniu przyszłości w oparciu o zupełnie nowe struktury. Nowe społeczeństwa będą potrzebowały nowych zasad funkcjonowania. W takim razie czy muzyka historyczna ma jeszcze rację bytu? Czy instrumenty historyczne mają zastosowanie poza wykonaniami rekonstruującymi odległą przeszłość? Jak znaleźć miejsce na nowe instrumenty w przeinstytucjonalizowanym świecie? Czy w dobie perfekcjonizmu i idealnych nagrań audio-wideo, virtual reality i technologicznych symulakrów potrzebujemy jeszcze żywych osób na scenie? 

Utwór dedykowany jest Cezaremu Duchnowskiemu. 

Jacek Sotomski