ur. w 1955 w Hiroszimie, studiował kompozycję w Berlinie u Isanga Yuna, następnie, w latach 1983–1986, u Klausa Hubera we Fryburgu Bryzgowijskim. W 1980 brał udział w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie, a od 1990 regularnie bywał tam jako tutor. Do 1998 dyrektor artystyczny festiwalu muzyki współczesnej w Yamagushi, od 2001 pełni tę samą funkcję przy Takefu International Music Festival. Od 2004 związany jest jako permanent guest professor z Tokyo College of Music. Mieszka w Nagano oraz w Moguncji. 

Uważa, że pojęcia Zen i buddyzmu wraz z jego symboliczną interpretacją natury instynktownie przenikają proces komponowania. Np. w In die Tiefe der Zeit (1994) wiolonczela reprezentuje zasadę męską, akordeon – żeńską, zaś otaczający kosmos znajduje odbicie w smyczkach. Circulating Ocean na orkiestrę – zamówienie Salzburg Festival – wykonany został po raz pierwszy pod batutą Walerija Giergijewa, zaś prawykonanie Woven Dreams (2010) na festiwalu w Lucernie było dziełem Cleveland Symphony Orchestra i zostało wyróżnione nagrodą kompozytorów brytyjskich BASCA (2013). Kompozytor ma wielu znakomitych interpretatorów, wśród nich m.in. Sir Simona Rattle’a, Kazushiego Ono, Robina Ticciatiego czy Kenta Nagano. Parokrotnie w swej twórczości odnosił się do dramatycznych wydarzeń w swoim kraju: zniszczenia Hiroszimy bombą atomową, potem tsunami i, w następstwie, katastrofy nuklearnej. Jedną z jego odpowiedzi na te straszne wydarzenia była opera opera Stilles Meer. Zamówiona przez operę w Hamburgu, miała swą prapremierę w 2016, którą przygotował Kent Nagano. 

Wiele utworów kompozytora weszło do repertuaru współczesnego, wiele przyniosło mu prestiżowe nagrody, np. I nagrodę na konkursie kompozytorskim rozpisanym w stulecie Berliner Philharmoniker (1982), Kyoto Music Prize (1988) czy Japan Prize of the University of California, Berkeley (2023). W 2001 Hosokawa został członkiem Akademie der Künste Berlin. Miał parokrotnie rezydentury przy międzynarodowych festiwalach, w tym również przy Warszawskiej Jesieni (2005, 2007). 

Wybrane utwory (od 2010): Danses imaginaires II na wielką orkiestrę (2010), Für Walter − Arc-Song II na saksofon sopranowy, fortepian i perkusję (2010), Woven Dreams na orkiestrę (2010), Spell na skrzypce (2010), Koncert waltorniowy „Moment of Blossoming” (2010), Matsukaze, opera w jednym akcie (2010), Sternlose Nacht − Requiem für Jahreszeiten na sopran, mezzosopran, dwóch narratorów, chór mieszany i orkiestrę (2010–12), Blossoming II na orkiestrę kameralną (2011), Autumn Wind na shakuhachi i orkiestrę (2011), Singing Garden in Venice na orkiestrę barokową (2011), Threnody – to the victims of Tohoku Earthquake 3.11 na altówkę (2011), The Raven – Monodram na mezzosopran i 12 instrumentów (2011−12), Meditation – to the victims of Tsunami 3.11 na orkiestrę (2012), Mai, dawna taneczna muzyka japońska na fortepian (2012), Etiuda II – Point and Line na fortepian (2012), Nacht Klange na cymbały (2012), MI-KO na trzy akordeony (2012−13), Koncert na trąbkę i orkiestrę „Im Nebel” (2013), Klage na sopran i orkiestrę (2013), Distant Voices na kwartet smyczkowy (2013), Ancient Voices − In memory of Wolfgang Schulz na kwintet dęty (2013), Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2013–14), Lost Love Song − Tsurenaki-Hito na głos, flet prosty basowy i kwartet smyczkowy (2014), Drei Engel-Lieder na sopran i harfę (2014), Aeolus − Re-Turning III na harfę i orkiestrę kameralną (2014), Small River in a Distance na kwartet smyczkowy (2014), Fluss − Ich woll’t, ich wär ein Fluss und Du das Meer na kwartet smyczkowy i orkiestrę (2014), Hika na skrzypce i orkiestrę smyczkową (2015), Nach dem Sturm na dwa soprany i orkiestrę (2015), Stilles Meer, opera (2015), Sorrow River na flet prosty i smyczki (2016), Umarnung Licht und Schatten na organy i orkiestrę (2016), Sublimation na wiolonczelę i orkiestrę (2017), Futari Shizuka, opera (2017), Erdbeben. Träume, opera (2017–18), The Flood na zespół (2020), Concerto pour violon et orchestre – Genesis (2020), Fanfare for Grafenegg na zespół dęty blaszany i perkusję (2021).