Kiedy balon z przytwierdzonym lekkim fletem bambusowym i wypełniony helem wznosi się, wytwarzany jest dźwięk, który wędruje w przestrzeni – wyjątkowe doświadczenie. Słyszysz delikatny efekt Dopplera, znany wszystkim z obserwacji przejeżdżających samochodów. 

Te piszczałki są zamknięte, zatem powietrze może uciekać tylko przez otwór zwany labium. Wysokość dźwięku zależy od długości piszczałki. Jednak ze względu na to, że hel z balonu miesza się w piszczałce z otaczającym powietrzem, które w ten sposób ulega rozrzedzeniu, gwizd wędruje leniwym glissandem do góry, w miarę jak balon się zmniejsza. Te dwa fenomeny razem dają specjalny efekt. 

Kiedy siedemdziesiąt napełnionych helem balonów wypuszcza się stopniowo na znak dyrygenta, wędrują one w powietrzu z dala od słuchaczy. Ich dźwięki wchodzą w dodatkowe dudnienia, a tony różnicowe narastają pomiędzy głośnymi, przenikliwymi tonami fletów. Ten efekt najlepiej słychać w przestrzeniach kościelnych o bogatej akustyce. 

Można też postrzegać ten performans jako krótką celebrację życia: gwałtowny wzrost, przedłużona przy sprzyjających okolicznościach faza wiszenia przy suficie, a potem powolne opuszczanie. Na końcu pozostaje cmentarzysko pomarszczonych balonów. 

Hans van Koolwijk