Utwór opiewa tlen jako pierwiastek niezbędny do życia i jako podstawę działania instrumentów dętych; jednocześnie jest to studium rozmaitych sposobów napełniania fletu basowego powietrzem: przez bardzo silne ciśnienie, delikatne zadęcie i wdmuchiwanie najmniejszej możliwej objętości powietrza. Istnieje wiele codziennych przedmiotów o działaniu opartym na użyciu powietrza – wybrałam spośród nich te, których dźwięki mogą konkurować z dźwiękiem fletu, ale też łączyć się z paletą barw wytwarzanych przez ten instrument. Istotą jest tu powietrze w trzech różnych postaciach: komunikatywnej, używanej przez nas do mówienia i szeptania, organicznej, doświadczanej jako oddech, wiatr i bryza, a także mechanicznej, używanej w prostych narzędziach i maszynach. Te trzy wzorce wpływają na muzykę na różnych poziomach, na przykład przez odmienne odcienie brzmienia, specyficzny charakter rozmaitych gestów, interakcje między wykonawcami, ale też na poziomie formy zbudowanej na stopniowym przejściu od powietrza komunikatywnego i organicznego do powietrza mechanicznego. 

Malin Bång