ur. w 1981, ukończył kompozycję na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Zygmunta Krauzego, reżyserię dźwięku na UMFC w klasie Andrzeja Lupy oraz Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jest kierownikiem Chopin University Electronic Music Studio na UMFC oraz członkiem Grupy Kreatywnej tworzącej Hashtag Lab – Przestrzeń Muzyki Współczesnej w Warszawie. Jego utwory były wykonywane przez zespoły takie jak: Klangforum Wien, Musikfabrik, Polska Orkiestra Radiowa, United Instruments of Lucilin, Filharmonia Gorzowska, New Music Concerts Ensemble, Orkiestra Kameralna Wratislavia, Kwartludium, Hashtag Ensemble. 

Jest laureatem szeregu nagród w konkursach kompozytorskich, m.in.: nagrody International Confederation of Electroacoustic Music Prix CIME 2019 za utwór #NetworkMusic, trzeciej nagrody w I Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Krzysztofa Pendereckiego „Arboretum”, pierwszej nagrody w 52. Konkursie Młodych Kompozytorów im. T. Bairda (2011). Jego utwór Warsaw Music znalazł się w finale konkursu Europejskiej Unii Nadawców (EBU) Palma Ars Acustica 2016. W 2013 uczestniczył w IRCAM Forum Workshops w Paryżu, w 2017 – w programie Composer Collider (z zespołem Musikfabrik), którego efektem był utwór Teoria strun na 11 instrumentów strunowych Harry’ego Partcha. 

Wydał cztery płyty monograficzne: Muzyka strun (Chopin University Press, 2022, nagrodzona Fryderykiem w kategorii album roku muzyka współczesna), General Theory of Relativity (2021, KAIROS), Trash Music (Requiem Records, 2018) i Loopowizacje (2013, For Tune) oraz szereg płyt z muzyką improwizowaną (z Hashtag Ensemble i The Intuition Orchestra). Tworzy zarówno muzykę akustyczną, jak i elektroakustyczną, komponuje również muzykę teatralną i filmową. W swoich utworach wykorzystuje stworzone przez siebie instrumenty: obiektofony – przedmioty codziennego użytku, których dźwięk jest przetwarzany na żywo, gestofon – instrument elektroniczny sterowany gestami, a także nietypowe instrumenty strunowe. 

Wojciech Błażejczyk jest też aktywnym gitarzystą. Gra muzykę nową na gitarze elektrycznej i jako wykonawca live electronics. Jest członkiem Hashtag Ensemble. Wykonuje również muzykę improwizowaną (występował m.in. z Kawalerami Błotnymi, Elektronisches Glück, Adamem Pierończykiem, Agatą Zubel, Krzysztofem Knittlem, Joëlle Léandre). Jako reżyser dźwięku specjalizuje się w nagraniach i projekcji dźwięku podczas koncertów muzyki nowej oraz tworzeniu sound designu do filmów. Prowadzi także warsztaty dla dzieci związane z muzyką elektroakustyczną i wykorzystaniem obiektów w muzyce. 

Wybrane utwory (od 2013): LoPassHiCut na kontrabas i live electronics (2013), Guitar Sculptures na gitarę elektryczną i live electronics (2013), Betlehem na chór, sopran, baryton, duduk, instrumenty perkusyjne, organy i elektronikę (2013), Treściwa historia śmierci Jana Calasa na baryton, chór i orkiestrę symfoniczną (2014), Trash Music na zespół instrumentalny, głos i obiektofony (2014), Particle Horizon na gitarę elektryczną, basową, obiektofony i live electronics (2014), Warsaw Music na zespół instrumentalny, głos i live electronics (2015), Muzyka strun na gitarę elektryczną, fortepian i trio smyczkowe (2015), Koncert na gitarę elektryczną i orkiestrę smyczkową (2016), Spirits of the Dead na flet, skrzypce i altówkę (2016), DATA Selfie na troje wykonawców i elektronikę (2017), Angels of Peace na obój, klarnet basowy, waltornię i kontrabas (2017), #NetworkMusic na głos, elektronikę i zespół kameralny (2017), String Theory na 11 instrumentów strunowych Harry’ego Partcha (2017), Koncert na altówkę, klarnet, elektronikę i orkiestrę smyczkową (2018), Étude semi-concrète. Study for Many Strokes on Different Objects na gitarę elektryczną, obiektofony i elektronikę (2019), Gestofonia na gestofon (2019), Aether na flet, klarnet, trąbkę, skrzypce, wiolonczelę, kontrabas i elektronikę (2020), Blask na aktora, zespół kameralny i elektronikę (2020), Strunofonie, cykl na nietypowe instrumenty strunowe (2020–22), Co-Relations na głos i gestofon (2021), Bunker. Fake Opera na czworo performerów, zespół kameralny i elektronikę (2021), The Science of Destruction na gitarę elektryczną (2022), Postquartet na kwartet smyczkowy (2022), Liturgy of the Object na orkiestrę symfoniczną, chór i obiektofony (2023), 1-Day Challenge na 3 performerów i elektronikę (2024), Bazyliszek, Kapela i Wiedźma, miniatura elektroniczna (2024).