Blecharz, Wojtek
ur. w 1981 w Gdyni, w 2006 ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, w 2015 obronił doktorat z dziedziny kompozycji na University of California w San Diego; w tym samym roku zamieszkał w Berlinie. W latach 2012–19 był kuratorem festiwalu muzycznego Instalakcje w Międzynarodowym Centrum Kultury Nowy Teatr w Warszawie.
Muzyka Blecharza często redefiniuje tradycyjne formaty koncertowe i relacje między słuchaczem/widzem a dźwiękiem; uwzględnia projekty site-specific, partycypacyjne, elementy teatru muzycznego i instrumentalnego, odznacza się immersyjnością i cielesnością dźwięku. Artysta komponował utwory m.in. dla: zespołu Kwadrofonik, Orkiestry Zakazanego Miasta w Pekinie, Klangforum Wien, Royal String Quartet, Avivy Endean, Jenn Torrence, Ryana Muncy’ego, Ruperta Enticknapa, International Contemporary Ensemble ICE, Musiques Nouvelles, Collegium Novum Zürich, KNM Ensemble, Asian Art Ensemble, Flute O’Clock, LutosAir, ensemble mosaik, Hashtag Ensemble, Spółdzielni Muzycznej, Narodowej Orkiestry Polskiego Radia w Katowicach i in. Tworzył również na zamówienie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Staatstheater Darmstadt, TR Warszawa, Teatru Powszechnego w Warszawie, Warszawskiej Jesieni, Filharmonii Szczecińskiej, Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie, Instytutu Goethego w Warszawie i Instytutu Polskiego w Berlinie, festiwalu w Roskilde, Nowego Teatru i Huddersfield Contemporary Music Festival, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Eklekto Geneva Percussion Center, Teatar &TD w Zagrzebiu, JEMP Festival / Arts Territory w Londynie, Festiwalu Kultury Żydowskiej, Disappearing Berlin-Schinkel Pavillon i in. Utwory artysty były grane m.in. na festiwalach: MATA (Nowy Jork), Salzburg Biennale, Klangwerkstadt (Berlin), Bendigo Festival of Exploratory Music (Australia), Mostly Mozart (Nowy Jork), Rainy Days (Luksemburg), Time of Music (Viitasaari, Finlandia), ImPulsTanz (Wiedeń), MaerzMusik, Sacrum Profanum i na Festiwalu Prawykonań. W 2016 Blecharz wziął udział w piętnastodniowej instalacji Ariego Benjamina Meyersa – przez cztery dni komponował publicznie w berlińskiej Narodowej Galerii Sztuki Współczesnej Hamburger Bahnhof. W 2020 w Radialsystem odbyła się retrospektywa jego prac, prezentowana w ramach festiwalu New Empathies. W 2022 artysta pracował nad dwiema wielkoskalowymi instalacjami muzycznymi: Queer Magick Intervention (z Valą T. Foltyn) na dawnym terenie zjazdów NSDAP w Norymberdze (na zamówienie festiwalu Musik Installationen) oraz Treehumana w dawnej berlińskiej elektrowni Oberspree (z Matthiasem Schoenijahnem i Pauliną Miu Kühling).
W 2012 Blecharz został nagrodzony „za doskonałość w kompozycji” podczas Międzynarodowych Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie, w 2013 został laureatem konkursu kompozytorskiego Impuls w Austrii. W kolejnych latach był nominowany do Paszportów „Polityki”, nagrody Orlenu „Polacy z Werwą”, nagrody Programu Trzeciego Polskiego Radia Kulturysta Roku i nagrody „Gazety Wyborczej” Wdechy. Spektakl Marty Górnickiej Mutter Courage und ihre Hunde z jego muzyką, zamówiony przez Staatstheater Braunschweig, został uznany za jeden z najważniejszych spektakli teatralnych w Niemczech w 2015. W 2016 Blecharz otrzymał nagrodę w 22. Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za muzykę do spektaklu Schubert. Romantyczna kompozycja na 12 wykonawców i kwartet smyczkowy w reżyserii Magdy Szpecht, zrealizowanego w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Był również stypendystą Fundacji Siemensa, rezydentem Civitella Ranieri Foundation we Włoszech, otrzymał nagrodę Progetto Positano za całokształt twórczości od ensemble mosaik. W 2020 objął rezydenturę na festiwalu w Rümlingen (Szwajcaria), w 2021 otrzymał specjalny grant Akademie der Künste, a w 2022 stypendium miasta stołecznego Warszawy. W kolejnym roku został nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Boska Komedia za soundscape do spektaklu Pewnego długiego dnia zrealizowanego w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie w reżyserii Luka Percevala.
Od 2012 Blecharz współpracuje z rzeźbiarką Ewą Marią Śmigielską, która stworzyła scenografię do jego Transcryptum i Body-Opery. Skomponował muzykę do wielkoskalowych instalacji artystki, takich jak Wobec (Nowy Teatr, 2018), Follow the Dragon (Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, 2021) i Phoenix Mantra (Galeria Inne Towarzystwo, Warszawa 2022). Komponuje również muzykę do spektakli tanecznych i teatralnych; współpracował z takimi choreografami i reżyserami jak: Jacek Łumiński, Katarzyna Kalwat, Karol Tymiński, Wojciech Grudziński, Marta Ziółek, Natalia Korczakowska, Thea Reifler, Phila Bergmann i Gosia Wdowik.
Wybrane utwory (od 2013): Transcryptum, opera-instalacja na głos żeński, wiolonczelę, flet altowy, dwie perkusje, dwa akordeony i klarnet kontrabasowy (2011–13), Small talks na głośnicę akordeonową i saksofon barytonowy (2012–13), Comfort Zone na sześć głosów i obiekty (2013), DFRGMNTD (I am) na dwa fortepiany i dwie perkusje (2013), September. The next reading na głos, dwoje pianistów (jeden fortepian) i dwie perkusje (2013– 14), (one)[year](later) na tenor, flet, erhu, pipę, guzheng, yang qin i perkusję (2014), blacksnowfalls na kotły solo (2014), Liminal Studies na kwartet smyczkowy (2014), ocean is not enough dla 13 wykonawców (2014), Counter-Earth na klarnet, głos i death whistle (jeden wykonawca; 2015), no more stories na flety (dwoje wykonawców) i wideo (2015), A bright, empty space na kwintet dęty drewniany i dźwięki elektroniczne (2015), Axis na generatory rytmów, analogowe syntezatory i wiolonczelę (2016), Park-Opera, opera-instalacja (2016), Soundwork dla ośmiorga wykonawców (2016), Dom dźwięku (House of Sound), koncert-instalacja (2017), other states_horizon na 16 muzyków i 16 głośników bezprzewodowych (2017), Body-Opera, opera-instalacja (2015–18), Soundtouch na perkusję solo (jeden wykonawca) i cztery osoby uczestniczące (2017–18), Opera FIASKO na orkiestrę i chór (2017–18; wersja na głos, flet Paetzolda, akordeon i dźwięki elektroniczne 2018–19), Rechnitz. Opera – Anioł Zagłady na sześcioro aktorów i cztery wiolonczele na podstawie dramatu Elfriede Jelinek (2018–19), dream-notes na saksofon sopranino i media elektroniczne (2019), Symphony 1 na orkiestrę w czterech grupach (2019), Symphony 2 na orkiestrę otwartą dla wszystkich typów muzyków (2019), Stimm[i](u)ng na odwróconą wiolonczelę i od jednego do czterech instrumentów (również wersje na wiolonczelę solo i dwie wiolonczele, 2019), Manifesto na orkiestrę (2019), Mantra dla Muranowa, instalacja performatywna na chór (2020), Sonata na keyboard i taśmę, rzeźba dźwiękowa (2020), Songlines, muzyka do wystawy rzeźb Ewy Marii Śmigielskiej Follow the Dragon (2021), Rhizome na saksofon i 60 głośników bezprzewodowych (z Bendikiem Giske; 2021), Queer Magick Intervention, instalacja performatywna (z Valą T. Foltyn; 2022), Treehumana, instalacja koncertowa na głosy i flety Paetzolda (praca kolektywna; 2022), Arbor/Rhizome na minimum dwa flety proste (2022), Berlin Prysm na głos, fortepian i pięć głośników bezprzewodowych (2022), cykl FIELD 1–8 na różne obsady (2017–23), Symphony No. 3 na 200 bezprzewodowych głośników i pięcioro wykonawców (2019/2023), Koncert na fortepian i głośniki bezprzewodowe (2021–23), Phoenix Mantra, muzyka do wystawy Ewy Marii Śmigielskiej na duże stalowe wibrujące zwierciadła i przetworniki (2023).