Utwór jest niemal bezgłośnym hołdem dla gatunku koncertu fortepianowego. Opiera się na kliszach w tłumionym świecie. Fortepian funkcjonuje w nim zarówno jako instrument perkusyjny (fortepian preparowany), jak i narracyjny potwór z przeszłości ze swoimi wielkimi akordami a-moll i G-dur (nagranie fortepianu odtwarzane z taśmy). W kompozycji wykorzystuję technikę znaną z moich poprzednich dzieł. Instrument został uprzednio nagrany, a jego dźwięk wydobywa się tylko poprzez dotknięcie klawiszy fortepianu, bez ich naciskania. Liczne mikrofony kontaktowe reagują na dźwięk paznokci pianistki dotykających klawiszy. 

Koncert fortepianowy składa się z czterech części i został skomponowany dla Rei Nakamury, SWR Symphony Orchestra i festiwalu Éclat. 

Christian Winther Christensen