kompozytor i artysta dźwiękowy. Jego działalność twórcza obejmuje szerokie spektrum działań – od muzyki elektroakustycznej i eksperymentalnej po komponowanie muzyki do filmów, teatru i programów telewizyjnych. Dzięki swojej wirtuozerii, innowacyjnemu podejściu do dźwięku oraz umiejętności łączenia różnych gatunków i mediów, Piotrowicz zyskał uznanie zarówno w Polsce, jak i na świecie.

Twórczość Piotrowicza opiera się na głębokiej eksploracji dźwięku jako zjawiska fizycznego i fenomenologicznego. Jego muzyka, często wykorzystująca mikrotonalne podziały oktawy i alternatywne stroje, stanowi nieustanne wyzwanie dla tradycyjnych kategorii konsonansu i dysonansu. Artysta regularnie korzysta z zaawansowanych syntezatorów modularnych, które są centralnym narzędziem jego twórczości. W albumach takich jak Lincoln Sea, Afterlife czy When Snakeboy Is Dying łączy syntetyczne instrumentarium z brzmieniami akustycznymi, tworząc złożone struktury, jednocześnie fascynujące i poruszające emocjonalnie.

Jego album Lasting Clinamen to dzieło eksplorujące głębię dźwięku poprzez nieregularne pulsacje oraz narastające i gasnące drony. To muzyka minimalistyczna, ale zarazem niezwykle intensywna, oferująca doświadczenie głębokiej kontemplacji. Z kolei Euzebio prezentuje szerokie spektrum dźwiękowe, łączy elementy muzyki eksperymentalnej, onirycznego minimalizmu oraz wpływów etnicznych.

Choć jego głównym obszarem działań jest muzyka elektroakustyczna, Piotrowicz regularnie włącza instrumenty akustyczne do swoich projektów, współpracując z zespołami wykonawczymi, takimi jak Phoenix Ensemble czy Apartment House. Jego utwory, jak Ungrund czy Mewo Pan, łączą organiczność instrumentalnego wykonania z precyzyjnie zaprojektowanymi pejzażami elektronicznymi.

Ważnym aspektem twórczości Piotrowicza jest jego działalność na polu muzyki filmowej i telewizyjnej. Nie tylko stworzył muzykę do filmu Walser (reż. Zbigniew Libera, 2015), ale także odegrał kluczową rolę jako reżyser scen dźwiękowych oraz projektant unikatowych instrumentów, które wykorzystano w produkcji. Jego ścieżka dźwiękowa opiera się na połączeniu dźwięków inspirowanych naturą z zaawansowaną elektroniką. Muzyka pełni w tym filmie funkcję narracyjną, stanowi pomost między przedstawionym światem plemiennym a współczesną wrażliwością dźwiękową. W programie telewizyjnym Przewodnik po sztuce (TVP Kultura, 2012–15)Piotrowicz stworzył dźwiękowe tło współgrające z narracją Zbigniewa Libery, co wzbogaciło edukacyjną warstwę programu o elementrefleksyjny i emocjonalny. Innym przykładem jest film eksperymentalny Rerun (reż. Igor Krenz, 2012), w którym dźwięki Piotrowiczaprzemieniały abstrakcyjne obrazy w surrealistyczne wędrówki.

Piotrowicz wniósł także znaczący wkład w muzykę teatralną. W Operze dla Głuchych (Teatr Studio, 2018) łączył dźwięki instrumentalne z elektroniką; jego współpraca z teatrami obejmuje także takie projekty, jak Herbert: Rekonstrukcja Poety (2008) czy Śmierć Człowieka-Wiewiórki, oba w reżyserii Marcina Libera. W tych produkcjach Piotrowicz wykorzystywał dźwięk jako narzędzie narracyjne, nadając przedstawieniom intensywność i głębię emocjonalną.

Artysta występował na prestiżowych festiwalach na całym świecie, w tym w Japonii, Australii i prawie 40 krajach Europy. Jest współzałożycielem festiwalu i wytwórni płytowej Musica Genera, która odegrała kluczową rolę w promocji polskiej muzyki eksperymentalnej. Jako kurator i organizator wydarzeń Piotrowicz stworzył przestrzeń dla dialogu między artystami a publicznością, wprowadzając nowatorskie podejście do promocji i prezentacji współczesnej muzyki.