Romitelli, Fausto Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień

przejdź do treści

(1963–2004)

ur. w Gorizii, ukończył kompozycję w Konserwatorium im. G. Verdiego w Mediolanie, brał też udział w kursach sieneńskiej Accademia Chigiana i mediolańskiej Scuola Civica. W 1991 udał się do Paryża, gdzie studiował informatykę muzyczną w IRCAM. Z tym ośrodkiem współpracował w latach 1993–95 jako compositeur en recherche. Po sukcesach na międzynarodowych konkursach w Amsterdamie, Grazu, Mediolanie, Sztokholmie, Sienie (I nagroda w konkursie im. A. Caselli w 1989) i we Frankfurcie muzyka Romitellego była grana na festiwalach takiej rangi, jak Musica w Strasburgu, Présences, ArsMusica w Brukseli, a także podczas sezonów IRCAM – Intercontemporain, na Weneckim Biennale i festiwalu Milano Musica.

Wśród wykonawców jego kompozycji były takie zespoły, jak: Ictus, L’Itinéraire, Court-circuit, Ensemble intercontemporain, Musiques Nouvelles, Ensemble Recherche oraz Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI i Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin. Romitelli pisał utwory na zamówienie m.in. francuskiego Ministerstwa Kultury, Musiques Nouvelles, zespołu Ictus, Radia France, IRCAM, Fundacji Gulbenkiana i festiwalu w Royaumont.

Wybrane utwory: dla 14 wykonawców (1989), Nell’alto dei giorni immobili dla sześciorga wykonawców (1990), Natura morta con fiamme na kwartet smyczkowy i elektronikę (1991), Seascape na flet Paetzolda (1994), EnTrance na sopran, zespół i elektronikę (1995), Domeniche alla periferia dell’impero. Prima domenica na cztery instrumenty (1995–96), The Nameless City na orkiestrę (1997), Professor Bad Trip: Lessons I–III na zespół instrumentalny i elektronikę (1998–2000), Blood on the Floor, Painting 1986 na zespół instrumentalny (2000), Domeniche alla periferia dell’impero. Seconda domenica: hommage à Gérard Grisey na cztery instrumenty (2000), Flowing down tooslow na orkiestrę i live electronics (2001), Amok Koma na smyczki, perkusję i elektronikę (2001), Trash TV Trance na gitarę elektryczną (2002), Dead City Radio. Audiodrome na orkiestrę (2003), An Index of Metals, wideoopera do tekstów Kenki Lekovich (2003), Green, Yellowand Blue na zespół (2003).