68th International Festival of Contemporary Music "Warsaw Autumn"
ANONSUJEMY!
PRZEŚWIT
O ludzkiej zdolności pokonywania przeciwności dziejowych. Odradzaniu się miast, społeczeństw i siły witalnej człowieka. Muzyka w kontekście rzeczywistości, ale też z postulująca jej zmiany. O nowych szansach i nadziejach.
Tegoroczny Festiwal wydaje się być zdominowany przez zespoły. To tylko powierzchnia. Zespołowość nie zawsze wiąże się z typowymi koncertami. Oferuje utwory i wydarzenia rozpięte pomiędzy zapisem a performansem, narratywnością a instalacyjnością, dźwiękowością a intermedialnością, dziełem do wykonania przez muzyków a wydarzeniem społecznościowym. Ansamblowość potrafi być bardzo różnorodna i przynosić nowe pomysły zarówno na samą muzykę, jak i jej formy prezentacji.
NURT GŁÓWNY
Cezary Duchnowski – opera / SINFONIA VARSOVIA, CHÓR TEATRU WIELKIEGO-OPERY NARODOWEJ / Joanna Freszel i Agata Zubel – soprany, Bassem Akiki – dyrygent, Beniamin Bukowski – libretto, Barbara Wiśniewska – reżyseria // Pauline Oliveros, Hubert Zemler – muzyka w kilku przestrzeniach, performans / ZESPÓŁ INSTRUMENTALNY, GŁUCHA ORKIESTRA PERKUSYJNA / Rafał Łuc i Hubert Zemler – kierownictwo muzyczne, Michał Mendyk – kurator // Philip Venables, Hannah Kendall, Marta Śniady, Paweł Malinowski, Laurence Osborn – koncert / LONDON SINFONIETTA / Geoffrey Paterson – dyrygent // Pierre Jodlowski – opera/ PHACE // Matthew Grouse, Eveline Vervliet, Nina Fukuoka, Paul Scully / NADAR ENSEMBLE // Aleksandra Gryka, Kim Myhr, Angélica Castelló, Pierre Slinckx – narracje i soundscapy / CIKADA ENSEMBLE // Lidia Zielińska i kompozytorzy islandzcy – koncert-soundscape / NORDIC AFFECT // Wolfgang Rihm, Ricardo Eizirik, Maciej Kabza, Golnaz Shariatzadeh, Fausto Romitelli – koncert / EUROPEAN WORKSHOP FOR CENTEMPORARY MUSIC / Rüdiger Bohn – dyrygent // Wojciech Glądys, Jacek Sotomski – słuchowiska performatywe / Magda Szpecht – reżyseria i dramaturgia / Rafał Ryterski – kurator // Katarina Gryvul, Anna Sowa, Alex Paxton, Arash Yazdani – koncert / ENSEMBLE MODERN / Jonathan Stockhammer – dyrygent // Piotr Tabakiernik – koncert-misterium / ORKIESTRA MUZYKI NOWEJ, CAMERATA SILESIA / Szymon Bywalec – dyrygent // Claudia Scroccaro, Agata Zubel, Justė Janulytė, Franck Bedrossian – muzyka w kilku przestrzeniach / SWR VOKALENSEMBLE, SWR EXPERIMENTALSTUDIO // Michael Hope – teatr muzyczny / ENSEMBLE K!ART // Sara Glojnarić, Ewa Trębacz, Zosha di Castri, Idin Samimi Mofakham, Wojtek Blecharz – koncert, muzyka w kilku przestrzeniach / ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII NARODOWEJ, proMODERN / Oscar Jockel – dyrygent // Kuba Krzewiński – performans / Phoebe Bognár, Anna Kwiatkowska, Kuba Krzewiński // i inne wydarzenia.
CZTERY KOLEJNE NURTY
Warszawska Jesień Klubowo / Dagna Sadkowska – kuratorka // Mała Warszawska Jesień / Anna Kierkosz – kuratorka // Warszawska Jesień – Konteksty / Katarzyna Naliwajek – kuratorka // wydarzenia towarzyszące //
ORAZ:
spotkania z artystami / warsztaty dla młodych kompozytorów / Aleksandra Bilińska – koordynacja // audycje Festiwalowego Radio Internetowego / Monika Pasiecznik, Tomasz Biernacki – prowadzenie //
O FESTIWALU
Tym razem tematyka Warszawskiej Jesieni nie odnosi się do estetyki i materiału dźwiękowego. Jak to było na przykład w zeszłym roku, kiedy Festiwal był anonsowany hasłem „przyłączenia”, bowiem traktował o wędrówce zjawisk muzycznych pomiędzy epokami i różnymi gatunkami muzycznymi. Tegoroczna Warszawska Jesień nie ma nawet sprecyzowanej idei problemowej, jak np. edycja zatytułowana „Res Publica” z roku 2017 – o stanie relacji społecznych w 100-lecie polskiego państwa po jego odrodzeniu po okresie zaborów, czy „Pneuma” w 2019, kiedy badaliśmy tęsknotę za uciekającym współczesnemu człowiekowi wymiarem duchowym, za spójnością świata.
„Prześwit” – słowo kluczowe tegorocznej edycji Festiwalu, jest symbolem nowego etapu, otwarcia i szansy. Zarówno w perspektywie społecznej, jak i indywidualnej. Odnosi się do nadziei, którą w chwiejącym się w posadach czasie chcielibyśmy mieć co do przyszłości. Zwracamy uwagę na twórczość, która nie po to dzieli się z nami swoimi alarmistycznymi intuicjami i obawami, aby nas pogrążyć, ale – aby poprzez alert – od czegoś uchronić i sprowadzić do normalności.
„Prześwit” to jeden z terminów używanych przez filozofa Martina Heideggera. „Niemieckie Lichtung oznacza polanę wewnątrz lasu pozbawioną drzew, najlepiej obrazując opisywane zjawisko. To także fragmentaryczne przepuszczenie promieni słonecznych. W tym odczytaniu staje się on furtką pozwalającą dostrzegać zjawiska czy przedmioty częściowo zasłonięte, ukryte przed spojrzeniem… Wielość definicji tworzy pojęcie o synergicznym potencjale, każde ze znaczeń bowiem ma szeroki zasięg oddziaływania, które łącznie tworzą nową jakość, dość dobrze opisując możliwości istnienia, a także postrzegając światło jako źródło iluminacji”. [Mateusz Kłosowski: „W prześwitach poezji i filozofii, czyli tam, gdzie spotykają się Leśmian i Heidegger”]
Kiedy kilka lat temu zaczynaliśmy projektować tę edycję Festiwalu wiedzieliśmy, że w jej centrum znajdzie się Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie, zamówienie Miasta Warszawy na rocznicę powojennego oswobodzenia zniszczonej stolicy z niemieckiej okupacji. Warto sięgnąć do książki Grzegorza Piątka, która stanowiła punt wyjścia do powstania opery. Przesłanie kompozytora – Cezarego Duchnowskiego i autora libretta – Beniamina Bukowskiego, w szerokim sensie nie dotyczy jedynie losu Warszawy, ale też innych miejsc wyniszczenia. Także tych, które wydarzyły się całkiem niedawno lub właśnie mają miejsce. Tu także możemy mówić o perspektywie społecznej, jak i indywidualnej.
Układając program Jesieni poszukiwaliśmy kolejnych utworów dostrzegających przypadki doświadczania wspólnotowej i indywidualnej traumy. Ale z drugiej strony, niejako dla przeciwwagi, czuliśmy potrzebę prezentacji muzyki, która tego rodzaju konteksty równoważy, kompensuje i słuchaczy psychicznie „regeneruje”; otwiera na światło „prześwitu”, na intrygujące dźwięki dobiegające z oddali – jak to ma miejsce w Koncercie Finałowym. Tematyczny klucz dotyczy ostatecznie bardzo różnorodnych treści. Stanowiąc kontekst, „nachylenie” myślowe wobec całego zasobu tegorocznej Warszawskiej Jesieni. Także wówczas, kiedy prezentowana muzyka niekonieczne pozostaje w bliskim związku z festiwalowym hasłem.
Dziękuję wszystkim twórcom tegorocznej Warszawskiej Jesieni oraz instytucjom i osobom wspierającym jej organizację. W szczególności Koleżankom i Kolegom z Komisji Programowej, kuratorom wydarzeń, ich koordynatorom, Koleżankom z Biura Festiwalu, różnym komórkom Związku Kompozytorów Polskich, wszystkim sponsorom, współorganizatorom i partnerom.
Jerzy Kornowicz
Dyrektor Festiwalu
Wkrótce dalsze informacje. Program może ulec zmianom.
