ur. w 1976 w Argentynie. Studiował kompozycję w Genewie u Érica Gaudiberta i w Strasburgu u Ivana Fedele, a następnie kompozycję wspomaganą komputerowo u Thomasa Kesslera i Hansa-Petera Kyburza w Bazylei oraz muzykę elektroniczną na kursie IRCAM (2008–09). Wielki wpływ na jego twórczość wywarły spotkania z Brianem Ferneyhough, Georgesem Aperghisem, Gérardem Pessonem i Thierrym Blondeau. 

Jego dzieła wykonują liczne zespoły, orkiestry i soliści, m.in.: Contrechamps, Vortex, Accroche Note, KDM, Phoenix, Proton, Repertorio Zero, OSPSF, Cairn, Lucilin, Distractfold, Wet Ink, L’Imaginaire, S.I.C., Sillages, Les Solistes de Lyon, Reconsil, Argonaut, Scapegoat, Vertixe Sonora, Françoise Rivalland, Donatienne Michel-Dansac, Mauricio Carrasco, Béatrice Zawodnik, Charlotte Testu. Jego muzyka prezentowana była m.in. na Biennale w Wenecji oraz festiwalach Musica, Huddersfield, Archipel, BIFEM, MIA, Unerhörte Musik Berlin, Voix Nouvelles, Mixtur i Międzynarodowym Festiwalu Nowej Muzyki w Petersburgu. Otrzymał zamówienia kompozytorskie m.in. od festiwalu w Royaumont, Biennale w Wenecji, SUISA, Miki Salabert, Radia Francuskiego, Liechti, Nestlé, Nicati de Luze, francuskiego Ministerstwa Kultury, Festival des Voix de Prieuré, Teatro Colón, zaś nagrody i stypendia m.in. od miasta Genewy i Patiño Swiss Foundation. Fernando Garnero jest założycielem i współdyrektorem szwajcarskiego zespołu Vortex, części Vortex Project, kolektywu kompozytorów i wykonawców nowej muzyki, z siedzibą w Genewie. Od września 2020 jest rezydentem Villa Médicis (Académie de France à Rome). Do roku 2023 jest Artystą Stowarzyszonym Festiwalu BIFEM. Obecnie mieszka w Paryżu. 

Ważniejsze utwory (od 2010): Odradek na flet, klarnet, obój, perkusję, gitarę elektryczną, akordeon, altówkę, wiolonczelę i kontrabas (2010), Por la ribera, hacia ningun rio soñado na flet, klarnet, perkusję, fortepian i ampli kowane trio smyczkowe (2011), Krana tancerza, perkusję i elektronikę (2011), Ballad/Avoidances na flet altowy, saksofon altowy, perkusję, fortepian i elektronikę (2012), Deshilacha Maneras na orkiestrę (2012), Ojo de buey na czternastu wykonawców (2013), Limae Labor na ampli kowane trio smyczkowe i gitarę elektryczną (2013–14), Granite Lip na flet, obój, klarnet basowy, puzon, akordeon, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2014), Bop/ Avoidances na flet, klarnet basowy, saksofon tenorowy, perkusję, sampler, skrzypce, altówkę i kontrabas (2014), Interlude na gitarę elektryczną (2014), Fabula na ampli kowany klarnet basowy i kontrabas oraz elektronikę (2015), NTPM na akordeon, dwoje perkusistów i elektronikę (2015), Ragtime/Avoidances na ampli kowane: flet basowy, saksofon barytonowy, fortepian oraz elektronikę (2015), Las Nereidas na 4-kanałową elektronikę (2015), Fabulae na amplifikowany zespół, elektronikę i wideo (2016), Neon Pig na dwunastu wykonawców i elektronikę low-fi (2017), Junkspace na obój, preparowany klarnet basowy, fagot, perkusję, harfę, skrzypce, wiolonczelę, kontrabas i elektronikę (2017), Tête/Carrousel na saksofon barytonowy, perkusję i elektronikę (2017), Mutante/Amniotica na kontrabas i elektronikę (2018), Dynamogramme: Allegretto na czternastu muzyków i elektronikę (2018–19), Trans-étude#1 na flet basowy, saksofon barytonowy i pianinko (2019), V15, 17-kanałowa instalacja na 1600 głośników piezoelektrycznych i dwa subwoofery (2019–20), Trans-étude#2 na flet, altówkę i harfę z silnikami (2020).