Sarhan, François
ur. w 1972 w Rouen, francuski kompozytor, reżyser i artysta wizualny. Studia kompozytorskie odbył u Briana Ferneyhough, Jonathana Harveya, Magnusa Lindberga, Philippe’a Manoury’ego, Tristana Muraila i Guy Reibela. Studiował także analizę muzyczną, estetykę muzyki, grę na wiolonczeli, dyrygenturę, harmonię i kontrapunkt oraz uczęszczał na seminarium z poetyki komparatywnej Jacques’a Roubauda w paryskiej École des Hautes Études en Sciences Sociales (1999–2002). Dyplom ukończenia Konserwatorium Paryskiego otrzymał w roku 1995. Dzięki grantom przyznanym przez SACEM brał udział w kursach mistrzowskich w Szombathely, prowadzonych przez Briana Ferneyhough i Marco Stroppę (1996–97). W latach 1997–98 współpracował z IRCAM, a w kolejnych uzyskał dyplomy z analizy muzycznej (1999) oraz kompozycji (2000).
Występował w Azji, Afryce, Ameryce i Europie. Jego utwory prezentowano na międzynarodowych festiwalach, m.in. Musica w Strasburgu, Donaueschingen, Dni Muzyki w Witten, Ars Musica w Brukseli, Holland Festival, MaerzMusik w Berlinie. Na potrzeby Festiwalu Sztuki Lirycznej w Aix-en-Provence (2003) skomponował operę kameralną. Wydał monograficzną płytę we francuskiej wytwórni Zig-Zag Territoires.
Jego muzykę wykonywało wielu francuskich solistów, m.in. Nicolas Dautricourt, Céline Frisch, Noémi Boutin, François Salque, Alexandre araud, Dimitri Vassilakis, Samuel Favre, Vanessa Wagner, a także zespoły takie jak: Diotima Quartet, Béla Quartet, Ensemble Modern, ensemble recherche, Ictus Ensemble, Ensemble intercontemporain, Orchestre Philharmonique de Radio France.
Jest ceniony również za oryginalną muzykę teatralną i dzieła multimedialne, które często sam wykonuje. Ostatnio współpracował z południowoafrykańskim artystą Williamem Kentridge’em przy utworze Telegrams from the Nose, który wykonano już ponad trzydzieści razy na największych festiwalach i w renomowanych salach koncertowych w całej Europie.
Od 2008 sam dyryguje swoimi kompozycjami. Niedawno otworzył w Paryżu pierwszą wystawę, obejmującą własne instalacje wideo, kolaże oraz książki artystyczne, zapoczątkowując nowy rozdział swojej twórczej aktywności.
W latach 1998–2002 wykładał w IRCAM, a od 1999 – także na Uniwersytecie im. Marca Blocha w Strasburgu. Od 2015 wykłada kompozycję na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie i Akademii Muzycznej w Dreźnie.
Jest autorem Historii muzyki (wyd. 2002 przez oficynę Flammarion) oraz założycielem grupy CRWTH, od 2000 roku tworzącej i prezentującej projekty multimedialne.
W 2016 wykładał gościnnie w ramach Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie, gdzie zaprezentował dwa utwory: Commodity Music i Who Really Was Mario Bossi. W latach 2017–18 był rezydentem Schlosstheater w Moers, gdzie stworzył i wyreżyserował cztery przedstawienia oraz film zatytułowanyThe Suitcase.
Wybrane utwory(od 2005): 35 utworów kameralnych pod wspólnym tytułem Sytuacjedla 1‒4 wykonawców (2008–20), 28 janvier 2005 na baryton i fortepian (2005), Les Articulations de la Reine, muzyka do przedstawienia lalkowego do tekstu Bertranda Raynauda (2005), Pięć utworów na altówkę i orkiestrę (2005), Missing na gitarę, fortepian, skrzypce Stroha, perkusję, kontrabas i nagranie (2006), L’Enfer, un point de détail, wydarzenie wieczorne z instalacją, muzyką i recytowanym tekstem (2006), Amitié na wiolonczelę (2007), Testimony na dziewiętnaścioro muzyków i elektronikę wg Charlesa Reznikoffa (2007), The Name of the Song na trio smyczkowe, elektronikę, pianino Rhodesa i narratora (2007), Telegrams from the Nose, opera kameralna na pięciu muzyków i narratora do tekstów Daniiła Charmsa (2008), Music While, wariacje na temat Music for a While Henry’ego Purcella na sopran i gitarę (2006), Dibbuk na orkiestrę (2010), Petit Dibbuk na małą orkiestrę (2011), Home Work, muzyka teatralna (2011), A King, Lear, muzyka teatralna do tekstu Jacques’a Roubauda wg Szekspira (2011), Lucy B na sopran/mezzosopran i kwartet smyczkowy (2011), Here It Ended Even Further, dwa utwory na fortepian (2011), Bon pied bel œil na flet, pianino Rhodesa i taśmę/komputer/CD (2011), Talea dla czterech perkusistów (2011), Observations sur les ombres accidentelles et les murmures colorés na wiolonczelę i taśmę/komputer/CD (2011), O piano na pianistę recytującego i nagranie (2012), Deluxe Coucou na skrzypce lub zespół (2008–13), I Don’t Belong to Your World na marimbistę recytującego (2010–13), Wandering Rocks na cztery gitary elektryczne i elektronikę (2013), Talea 2 na jedenaścioro muzyków i elektronikę (2015), La philosophie dans le boudoir, teatr muzyczny na sześć głosów (2015), Fingers and Mouth na keyboard i wideo (2015), Commodity Music, teatr muzyczny na cztery gitary elektryczne i 24 głośniki (2016), Talea 3 na pięcioro muzyków (2017), One Shot Train, teatr muzyczny na pięcioro muzyków (2017), Potence à paratonnerre na zespół (2017), Finger and Mouth na keyboard i wideo (2017), Nacht bis Acht, teatr muzyczny dla dzieci (2019), The End of the Story na dwoje muzyków i wideo (2019), Log Book, utwór elektroakustyczny (2019), The Right Ear, teatr muzyczny na sześcioro muzyków i wideo (2020).