Rok 2020, sierpień, nie ustają pokojowe protesty. W jednej z takich akcji wraz z zespołem wziął udział dyrektor Narodowego Teatru Akademickiego Białorusi im. Janki Kupały – Paweł Łatuszko, za co następnego dnia został zwolniony. Były minister kultury Białorusi, polityk i dyplomata – m.in. były Ambasador Białorusi w Polsce, wzywał do wyjaśnienia brutalnego traktowania zatrzymanych podczas pokojowych protestów. Pracownicy teatru stanęli w obronie swojego lidera i zażądali przywrócenia Łatuszki na stanowisko. Aktorzy ogłosili zamiar rezygnacji, jeśli wymagania nie zostaną spełnione. Minister Kultury, który przybył do teatru, stwierdził w odpowiedzi, że to niemożliwe, a podania osób pragnących opuścić teatr będą rozpatrywane przez nowego dyrektora generalnego. W związku z tym teatr opuściło ponad 60 pracowników, w tym czołowi aktorzy i dyrektor artystyczny. Tym samym Teatr Kupałowski – zespół Narodowego Teatru Akademickiego Białorusi im. Janki Kupały, został praktycznie zniszczony w setną rocznicę swego istnienia. 

Na słuchowisko składają się posty aktorki z teatru im. Janki Kupały – Krystyny Drobysz zamieszczone na FaceBooku, które – zamieszczane dzień po dniu – przedstawiają jej odczucia wobec sytuacji niszczenia teatru i niszczenia kraju. Użyłem wielu nagrań z ulic Mińska, mojej własnej muzyki i muzyki kilku innych kompozytorów pracujących dla teatru Kupały. Są też przywołane teksty dwóch wierszy powstałych kilka tygodni temu.

Viktor Kisten