ur. w 1943 we Lwowie, otrzymała dyplom na Wydziale Reżyserii Dźwięku w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w 1968. W latach 1968–70 studiowała muzykę elektroakustyczną w Paryżu w Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre’a Schaeffera i François Bayle’a. Po powrocie do Warszawy odbyła studia kompozytorskie u Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego. Wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW. Jako stypendystka Rządu Francuskiego uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM i studiowała kompozycję u Betsy Jolas w Paryżu. W ramach stypendium Fundacji Kościuszkowskiej studiowała muzykę komputerową w Center for Computer Research in Music and Acoustics (CCRMA) na Uniwersytecie Stanforda pod kierunkiem Johna Chowninga. Elżbieta Sikora otrzymała wiele nagród kompozytorskich oraz odznaczeń. Od 1981 mieszka we Francji. Jest stale związana z Polską, od 2011 do 2017 pełniła funkcję dyrektora artystycznego festiwalu Musica Electronica Nova. Utwory artystki, dostępne w PWM, są wykonywane na całym świecie. Wiele z nich ukazało się na płytach. 

Wybrane utwory (od 2000): I Koncert na fortepian i orkiestrę „Hommage à Frédéric Chopin” (1999–2000), Eine Rose als Stütze, trzy pieśni do słów Hilde Domin na sopran i fortepian (2000), Innocentines do tekstów Réné de Obaldia na chór mieszany a capella (2001), Grain de sable, Rouge d’été, muzyka elektroakustyczna (2002), Eine Rose als Stütze, słuchowisko (2002), Michelangelo. Koncert na saksofon i orkiestrę (2005), Reflets irisés na fortepian i elektronikę (2007), South Shore na harfę i orkiestrę (2008), Madame Curie, opera do libretta Agaty Miklaszewskiej (2009–11), Sonosphère I: Twilling na obój, transformacje i kwintet smyczkowy (2014), Sonosphère II: My’Kaddisch na klarnet i kwintet smyczkowy (2016), Sonosphères III&IV: Symfonia Wrocławska na orkiestrę i transformacje elektroniczne (2017), Paris, Gare du Nord, na taśmę (2017), Lamento z opery Madame Curie na sopran i orkiestrę (2018), Koncert skrzypcowy (2018), Przejście podziemne na orkiestrę i warstwę elektroniczną (2019), Sonosphère V. Wanda Landowska na orkiestrę i gitarę elektryczną (2019), Soleos na skrzypce i elektronikę (2019), Instants fugitifs na fortepian (2019), Running North na carillon (2020), Liquid Air na orkiestrę symfoniczną (2021), Norwid’Elipsa, utwór radiofoniczny na dwa głosy męskie, głos kobiecy, kontrabas, akordeon i dźwięki elektroniczne (2021).