Nie ukrywam, że ważną inspiracją były wspomnienia z dzieciństwa, gdy na podwórkach i ulicach można było spotkać i posłuchać wędrownych muzykantów. Ale to nie jedyna inspiracja. Dwanaście lat temu z inicjatywy Pawła Althamera powstał na Bródnie Park Rzeźby i zarówno pomysł stworzenia takiego parku, jak i realizacja przeprowadzona we współpracy z Urzędem Dzielnicy Targówek i warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej silnie wpłynęły na moją koncepcję, wybór miejsca i trwające ponad rok przygotowania koncertu na Przyczółku. Udało mi się przekonać do pomysłu Biuro Kultury Urzędu Dzielnicy Praga Południe, zarząd i radę nadzorczą Spółdzielni Mieszkaniowej „Przyczółek Grochowski”, dyrekcję Szkoły Podstawowej nr 279, a nawet właściciela terenu wokół Jeziora Gocławskiego. Rozmawiałem też z niektórymi mieszkańcami osiedla, niektórych nawet nagrałem – ich głosy usłyszymy podczas koncertu. Osiedle zostało zbudowane według projektu Oskara Hansena i jego żony Zofii Garlińskiej-Hansen na przełomie lat 60. i 70. Ta modernistyczna, unikatowa architektura, wijące się kilometrami galerie na każdym piętrze połączonych ze sobą budynków, to kolejny ważny przyczynek do idei koncertu na Przyczółku. Ale najważniejszy impuls twórczy pochodzi od samych muzyków – od przyjaciół, bliższych i dalszych znajomych, których talent i umiejętności z pewnością docenią mieszkańcy Przyczółka i słuchacze festiwalu. Będą grać w różnych miejscach osiedla i nad jeziorem, punkty te zostały zaznaczone na mapce dostępnej dla wszystkich słuchaczy. Zagrają niektóre z moich utworów lub tylko wybrane ich części, będą też niezależnie, a czasami wspólnie improwizować i to jest ich wyjątkowa i najcenniejsza umiejętność – twórczego dialogu poprzez muzykę.


Ich improwizacja przeplatać się będzie z fragmentami następujących utworów: 

Preludium na fortepian – w oprac. na akordeon (1972), punkty/ linie na klarnet i taśmę (1973), Kwartet smyczkowy „Ursus” (1976), dorikos na kwartet smyczkowy i taśmę – z wierszem Zbigniewa Herberta (1976–77), Glückpavillon dla Kasi (Tang Gia Nan De) na tubę i taśmę (1978), Trzy studia na fortepian (1978), Pięć utworów na wiolonczelę i fortepian (1979–80), Głos Kobiecy na perkusję i taśmę – muzyka do baletu (1980), Niebo gwiaździste (Wzory) na perkusję (1982), Niebo gwiaździste (Słuchając siebie i innych) na saksofon solo, trąbkę solo, waltornię solo, akordeon solo (1982), Niebo gwiaździste (Utwór dla jednego) na flet solo, saksofon solo, skrzypce solo, kontrabas solo (1982), To co jest (Motyl – pojawienie się słońca) na flet solo, saksofon solo, akordeon solo, kontrabas solo (1983), To co jest (Ryby – z prawdziwej księgi Południowego Kwiatu) na klarnet i tubę (1983), Quatre Preludes pour piano – w oprac. na akordeon (1983), Kwartet smyczkowy 84–85 (1985), Pieśni bez słów na sopran i taśmę (1987), Ballada o umarłej, która nagle z krzesła wstała na sopran solo do wiersza Wisławy Szymborskiej (2020), Przyczółkowi na tom-tom basowy, gran cassę i waltornię (2021). 

Mieszkańcom Przyczółka Grochowskiego bardzo dziękuję za cierpliwą wyrozumiałość i liczne miłe rozmowy oraz zgodę na odtworzenie ich opowieści podczas koncertu.

Krzysztof Knittel