Domowe obserwacje towarzyszące doświadczeniu bycia rodzicem dały mi liczne dowody na to, że dzieci są bardziej otwarte na muzykę abstrakcyjną niż dorośli o niewykształconym guście muzycznym. Personifikacja jest kluczem do świata dziecięcej wyobraźni. Otaczający dzieci świat składa się z istot, z którymi mogą one wejść w sytuacyjny dialog, niezależnie od tego, czy rozmówca jest rośliną, zwierzęciem, przedmiotem czy zjawiskiem natury. Rozmaite dźwięki wydobywane w zabawie także mogą do tego świata należeć, nie będąc wcale nic nie znaczącym szumem tła, lecz częścią rozmowy, zabawy, kreowania świata, w którym „wszystko jest możliwe”. Warszawiatr to próba sięgnięcia do tych obserwacji. 

Wojciech Ziemowit Zych