ur. w 1971 w Kioto, tam ukończyła prawo (dyplom w 1994). W 1995 wyjechała do Francji na studia kompozytorskie. W paryskiej École Normale de Musique jej profesorem był Yoshihisa Taira, w Conservatoire National Supérieur de Musique et Danse w Lyonie – Robert Pascal; zainteresowanie muzyką elektroakustyczną zawiodło ją do IRCAM w Paryżu, gdzie kształciła się u Philippe’a Leroux. Kilka ośrodków eksperymentalnych, takich jak Groupe de Recherche Appliqué en Musique Électroacoustique / GRAME w Lyonie, SWR Experimentalstudio, ZKM Karlsruhe i Groupe de recherches musicales INA-GRM w Paryżu przyznało jej granty. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień, w tym pierwszą nagrodę na VI konkursie GRAME i Ensemble Orchestral Contemporain (2006). Komponowała na zamówienie festiwalu radia francuskiego Présences, a także Musica (Strasbourg), Ultima (Oslo), Venezia Biennale Musica, Achtbrücken (Kolonia), Suntory Summer Festival (Tokio) i in. Zamówienia twórcze otrzymywała również od francuskiego Ministerstwa Kultury i od głównych niemieckich nadawców radiowych. Jej utwory były wykonywane przez renomowane zespoły nowej muzyki, w tym Les Percussions de Strasbourg, oraz najlepsze orkiestry europejskie pod batutą m.in. Pascala Rophé, Daniela Kawki, Basa Wiegersa czy Petera Rundela. Wytwórnia Wergo wraz z Deutscher Musikrat wydały jej monograficzną płytę CD Irisations. Obecnie kompozytorka pracuje nad realizacją nowych zamówień na festiwale w 2022 i 2023, w tym nad koncertem obojowym dla Petera Veale’a. 

Wybrane utwory: Du Firmament na orkiestrę (2001–02), Irisa­tion Aquatique na klarnet basowy, fortepian, wiolonczelę i elektronikę (2002), Danse du Zephyr dla siedemnastu muzyków (2002–03), Eclosion na harfę i dziewięć kanałów live electronics (2005), Himmelwärts II / Vers le Ciel II na flet, perkusję i szesnaścioro smyczków (2007), Rayons Crépusculaires na bęben basowy, duży zespół podzielony na trzy grupy i osiem kanałów live electronics (2007–08), Fluxus ac Refluxus na wielką orkiestrę w siedmiu grupach (2008), Monochromer Garten, seria utworów na różne instrumenty solo lub duety (2011–15), Lebensfunke, wersja II na bęben basowy i osiem kanałów live electronics (2010), Ichimai­Kishohmon na chór mieszany, głosy mnichów buddyjskich, shō, hichiriki, 20-strunne koto, perkusję i trio smyczkowe (2011), Zur Tiefe na wielką orkiestrę (2013), Shades of Ochre na orkiestrę (2013), Concerto pour Koto et orchestre (2013), Stratus­ Altocumulus­Cirrus dla dziewięciu muzyków w trzech grupach (2014), Chantna orkiestrę i chór (2015), HELIODOR „Hymne für ein nichtexistierendes Land” na puzon i duży zespół (2015), San­ge dla sześciu perkusistów (2016), Ochres II na flet, obój, klarnet i zespół (2017).