ur. w 1957 w Los Angeles, w młodości grał na puzonie. Studiował na Uniwersytecie Stanforda, a następnie na University of Iowa i Uniwersytecie Yale. Jego pedagogami byli m.in. Donald Martin Jenni, Lou Harrison, Martin Bresnick, Leland Smith, Jacob Druckman, Roger Reynolds i Morton Subotnick. Uczył się również u Hansa Wernera Henzego w Tanglewood. Podczas studiów na Uniwersytecie Yale był związany z organizowanym przez Bresnicka cyklem koncertów „Sheep’s Clothing”, co wpłynęło na daleką od utartych wzorców koncepcję organizowanego przez Langa nowojorskiego Bang on a Can Festival oraz grupy artystycznej o tej samej nazwie, współtworzonej przez niego od 1987 z Julią Wolfe i Michaelem Gordonem.
David Lang należy do najczęściej wykonywanych kompozytorów amerykańskich. Jego kompozycje znalazły się w repertuarach takich zespołów i instytucji jak BBC Symphony Orchestra, International Contemporary Ensemble, eighth blackbird, Santa Fe Opera, New York Philharmonic, Netherlands Chamber Choir, Boston Symphony, Münchener Kammerorchester i Kronos Quartet. Były prezentowane w renomowanych salach koncertowych, jak Lincoln Center, Southbank Centre, Carnegie Hall, Kennedy Center, Barbican Centre, Brooklyn Academy of Music oraz na takich festiwalach jak Tanglewood, BBC Proms, MusicNOW, Münchener Biennale, Settembre Musica, Sydney 2000 Olympic Arts Festival, Almeida, Holland Festival, Berliner Festspiele, festiwalach w Adelaide i Strasburgu.
Kompozytor jest laureatem licznych nagród i tytułów, m.in. Pulitzer Prize za the little match girl passion, Musical America’s Composer of the Year, Carnegie Hall’s Debs Composer’s Chair, Rome Prize oraz nominacji do Oscarów i Złotych Globów. Otrzymywał zamówienia i granty od Guggenheim Foundation, Foundation for Contemporary Performance Arts, National Endowment for the Arts, New York Foundation for the Arts i American Academy of Arts and Letters. W 1999 został uhonorowany Bessie Award za muzykę do spektaklu choreografii Susan Marshall The Most Dangerous Room in the House.
Jego kompozycje pojawiają się regularnie w przedstawieniach baletowych i tańca współczesnego m.in. takich choreografów jak Twyla Tharp, Benjamin Millepied, Susan Marshall i Édouard Lock oraz zespołów Paris Opéra Ballet, New York City Ballet, La La La Human Steps czy Nederlands Dans eater. Lang komponował muzykę do filmów, m.in. Paola Sorrentino (Młodość, 2015), Jonathana Parkera (bez tytułu), 2009), Scotta Willisa (The Woodmans, 2010) i Paula Dano (Kraina wielkiego nieba, 2018). Jego aranżacje brzmiały też w Requiem dla snu Darrena Aronofsky’ego (2000), a kompozycje na ścieżce dźwiękowej nagrodzonego Oscarem Wielkiego piękna Sorrentino (2013). Nagrania muzyki Langa ukazywały się na płytach renomowanych wytwórni, m.in. Sony Classical, Harmonia Mundi, Teldec, BMG, Point, Chandos, Argo/ Decca i Cantaloupe.
Wybrane utwory: illumination rounds na skrzypce i fortepian (1981), spud na zespół instrumentalny (1986), are you experienced? na narratora i zespół instrumentalny (1987), orpheus over and under na duet fortepianowy (1989), the anvil chorus na perkusję (1991), face so pale na sześć fortepianów (1992), press release na klarnet basowy (1992), memory pieces na fortepian (1992), slow movement na zespół instrumentalny (1993), modern painters, opera do libretta Manuelli Halterho (1995), child na zespół kameralny (1999–2001), men na puzon i zespół instrumentalny (2001), Lost Objects, opera do libretta Deborah Artman (z Michaelem Gordonem i Julią Wolfe; 2001), the socalled laws of nature na kwartet perkusyjny (2002), world to come na wiolonczelę solo i nagrania wiolonczel (2003), Shelter, opera do libretta Deborah Artman (z Michaelem Gordonem i Julią Wolfe; 2005), again (after ecclesiastes) na chór mieszany (2005), pierced na wiolonczelę, fortepian, perkusję i smyczki (2007), the little match girl passion na chór (2008), death speaks na amplifikowane: sopran, skrzypce, gitarę elektryczną i fortepian (2012), love fail dla czterech śpiewaczek (dwa soprany i dwa alty) grających na prostych instrumentach perkusyjnych (2012; opr. na chór żeński 2016), the whisper opera na sopran, flet, klarnet, perkusję i wiolonczelę (2013), mountain na orkiestrę (2014), just (after song of songs) na trzy śpiewaczki, perkusję, altówkę i wiolonczelę (2014; wersja z kwartetem smyczkowym 2018), anatomy theater, opera (libretto z Markiem Dionem; 2016), simple song #3 (z filmu Młodość) na sopran, skrzypce i orkiestrę (2015), the public domain dla tysiąca śpiewaków (2016), man made, koncert na kwartet perkusyjny (2013/17), symphony without a hero na orkiestrę (2017), the mile long opera dla tysiąca śpiewaków (z Elizabeth Diller, teksty: Anne Carson, Claudia Rankine; 2018), the writings na chór (2005–19), prisoner of the state, opera (2019), composition as explanation na zespół kameralny (2020), suncentered na chór kameralny (2022); muzyka baletowa i filmowa.